We examine the history of divorce and identify social contexts associated with cyclical claims that divorce reflects a breakdown of the Εξετάζουμε την ιστορία του διαζυγίου και να προσδιορίσουν τα κοινωνικά πλαίσια που σχετίζονται με την κυκλική ισχυρίζεται ότι το διαζύγιο αντανακλά την κατανομή του moral order. ηθική τάξη. In the contemporary context, we examine how social science experts are used to portray children as victims of divorce Στο σύγχρονο πλαίσιο, εξετάζουμε πώς κοινωνικών επιστημών χρησιμοποιούνται για να απεικονίσουν τα παιδιά ως θύματα του διαζυγίου and how such images legitimate the political objectives of specific interest groups and mask underlying issues of gender inequality. και πώς τέτοιες εικόνες νόμιμες οι πολιτικοί στόχοι των ομάδων ειδικών συμφερόντων και μάσκα ζητήματα της ανισότητας των φύλων. I Εγώ n an average year, about 2.4 million marriages and 1.2 mil- ν κατά μέσο όρο ετησίως, περίπου 2,4 εκατομμύρια γάμους και 1,2 εκατ. lion divorces occur in the United States (Kreider & Fields, λιοντάρι διαζύγια συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες (Kreider & πεδία, 2001). 2001). Are these high or low numbers for a country with a Είναι αυτά τα υψηλά ή χαμηλά νούμερα για μια χώρα με population of over 286 million people? πληθυσμό πάνω από 286 εκατομμύρια ανθρώπους; The answer depends on Η απάντηση εξαρτάται από την one's perspective, and that perspective is increasingly shaped by προοπτική ενός ατόμου, και ότι η προοπτική διαμορφώνεται όλο και περισσότερο από divorce experts who conduct studies, write books, and produce εμπειρογνώμονες διαζυγίου που διεξάγουν μελέτες, γράφουν βιβλία, και να παράγουν compelling stories for public consumption. συναρπαστικές ιστορίες για δημόσια κατανάλωση. In recent years, these Τα τελευταία χρόνια, αυτά τα experts have included academic social scientists, demographers, εμπειρογνώμονες έχουν συμπεριληφθεί ακαδημαϊκή τους κοινωνικούς επιστήμονες, δημογράφοι, clinicians, practitioners, and representatives of religious organi- γιατρούς, επαγγελματίες, και εκπρόσωποι των θρησκευτικών οργανώσεων- zations and political pressure groups. σμοί και οι πολιτικές ομάδες πίεσης. Each has a stake in defin- Καθένα από αυτά έχει ένα μερίδιο στην defin- ing divorce in specific ways, and all compete for precious media σης διαζύγιο με συγκεκριμένους τρόπους, και όλοι ανταγωνίζονται για πολύτιμα μέσα ενημέρωσης exposure in an effort to influence public opinion and affect gov- έκθεση σε μια προσπάθεια να επηρεάσει την κοινή γνώμη και επηρεάζουν τις κα- ernment policies. νηση των πολιτικών. In this article, we explore how the divorce Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσει τον τρόπο το διαζύγιο ''problem'' has been constructed within specific historical and '''' Πρόβλημα έχει κατασκευαστεί μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά και cultural contexts, suggesting that recent acceptance of expert ad- πολιτισμικά πλαίσια, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πρόσφατη αποδοχή των εμπειρογνωμόνων ad- vice about the long-term consequences of divorce for children αντιπρόεδρος για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του διαζυγίου για τα παιδιά has been facilitated by the rise of morality politics, which we έχει διευκολυνθεί από την άνοδο της πολιτικής ηθικής, η οποία θα see as a reaction to cultural anxiety caused by women's increas- βλέπουν ως μια αντίδραση στην πολιτιστική άγχος που προκαλείται από την ολοένα γυναικών- ing independence from men. σης της ανεξαρτησίας από τους άνδρες. Clinical psychologist Judith Wallerstein is considered to be Η κλινική ψυχολόγος Judith Wallerstein θεωρείται one of today's foremost divorce experts, essentially initiating the ένας από τους μεγαλύτερους ειδικούς διαζύγιο σήμερα, ουσιαστικά η έναρξη modern academic debate on the effect of divorce on children σύγχρονη ακαδημαϊκή συζήτηση σχετικά με τις επιπτώσεις του διαζυγίου στα παιδιά with her 1971 study of 60 divorced families and their 131 chil- 1971 με τη μελέτη της 60 διαζευγμένες οικογένειες τους και 131 παι- dren in Marin County, California, which was published with co- παιδιά σε κομητεία του Marin, Καλιφόρνια, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα με συν- author Joan Kelly in 1980 as Surviving the Breakup: How Chil- συγγραφέας Joan Kelly το 1980 ως τη διάλυση Επιβιώνοντας: Πώς Συνή- dren and Parents Cope with Divorce. Her involvement in the παιδιά και γονείς Αντιμετώπιση Διαζύγιο. Η συμμετοχή της στο academic debate has continued to the present with the 2000 pub- ακαδημαϊκή συζήτηση συνεχίζεται προς το παρόν με το 2000 παμπ- lication of her book The Unexpected Legacy of Divorce: A 25- lication του βιβλίου της Η απρόσμενη κληρονομιά του διαζυγίου: Α 25 - Year Landmark Study (with coauthors Julia Lewis and Sandra Έτος μελέτη-ορόσημο (με συνεργάτες Julia Lewis και Sandra Blakeslee), for which she interviewed 93 of the (now adult) chil- Blakeslee), για την οποία είχε πάρει συνέντευξη από 93 της (πλέον των ενηλίκων) παι- dren from her original sample. dren από το αρχικό δείγμα της. In the latest book, she presented Στο τελευταίο του βιβλίο, παρουσίασε five composite portrayals of these adult children of divorce. πέντε σύνθετα απεικονίσεις αυτών των ενηλίκων παιδιών του διαζυγίου. To Να counter previous criticism leveled against her methodology, con- μετρητής προηγούμενες επικρίσεις εναντίον της μεθοδολογίας, con- sidered by some researchers to be unscientific (see Cherlin, ωρείται από ορισμένους ερευνητές να είναι αντιεπιστημονικό (βλ. Cherlin, 1999), she added a ''comparison group'' of adults from intact 1999), πρόσθεσε η σύγκριση'''' ομάδα των ενηλίκων από ακέραιους families. οικογένειες. In summary, her findings have become more antidi- Εν ολίγοις, τα ευρήματά της έχουν γίνει πιο antidi- vorce over time and continue to portray children as the victims vorce την πάροδο του χρόνου και συνεχίζουν να απεικονίσουν τα παιδιά ως θύματα of a process that pits the benefits of divorce to mothers, in par- μιας διαδικασίας που στρέφει τα οφέλη του διαζυγίου στις μητέρες, σε συμ- ticular, and parents, in general, against the welfare of their chil- τερα, και οι γονείς, σε γενικές γραμμές, κατά την ευημερία των παι-τους dren (see Wallerstein et al., 2000, p. xxxiii). dren (βλ. Wallerstein et al., 2000, σ.. xxxiii). Her suggestion that, Την πρότασή της ότι, in the absence of overt violence or other parental psychopathol- στην απουσία εμφανούς βίας ή άλλων γονικών psychopathol- *Department of Sociology, University of California—Riverside, Riverside, CA 92521 * Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Riverside, Riverside, CA 92521 (Scott.Coltrane@ucr.edu). (Scott.Coltrane @ ucr.edu). Key Words: divorce, family policy, gender, marriage, social problems, social move- Λέξεις κλειδιά: διαζύγιο, οικογενειακή πολιτική, το φύλο, ο γάμος, τα κοινωνικά προβλήματα, κοινωνικά κινήματα ments. απαιτήσεις. ( Family Relations, 2003, 52, 363–372) (Οικογενειακών Σχέσεων, 2003, 52, 363-372) ogy, parents should stay married no matter what for the sake of λογία, οι γονείς θα πρέπει να μείνει παντρεμένος δεν έχει σημασία τι για λόγους the children (p. 307) belies a turn of mind that is not necessarily τα παιδιά (σελ. 307) διαψεύδει μια στροφή του μυαλού που δεν είναι κατ 'ανάγκην substantiated by her study (see other articles in this issue of τεκμηριώνεται από τη μελέτη της (βλέπε άλλα άρθρα στο παρόν τεύχος του Family Relations ). Οικογενειακών Σχέσεων). Why, then, in light of the academic criticism Γιατί, τότε, υπό το πρίσμα της ακαδημαϊκής κριτικής leveled against the ''science'' behind Wallerstein's research, does σταθεροποιηθεί κατά την επιστήμη'''' πίσω από την έρευνα του Wallerstein, δεν she continue to be ''widely considered the world's foremost au- που εξακολουθούν να είναι ευρέως θεωρείται ότι'' απ 'όλα au-στον κόσμο thority on the effects of divorce on children'' (PBS Video, θύνεστε στις αρμόδιες αρχές σχετικά με τις επιπτώσεις του διαζυγίου για τα παιδιά'' (PBS βίντεο, 1997)? 1997); Here, we suggest that the answer to this question involves Εδώ, προτείνουμε ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό προϋποθέτει looking beyond Wallerstein's work and into the political and πέρα από το έργο του Wallerstein και στην πολιτική και ideological divorce reform and marriage movements that draw ιδεολογικά κινήματα μεταρρύθμισης διαζύγιο και το γάμο που καταρτίζει on her study to promote their own agendas concerning the fam- σχετικά με τη μελέτη της για να προωθήσει τις δικές τους ατζέντες σχετικά με την οικογε- ily. ILY. Our task is not to judge Wallerstein's arguments or to assess Καθήκον μας δεν είναι να κρίνει τα επιχειρήματα του Wallerstein ή να εκτιμήσει the validity of her research methodology, although both have η εγκυρότητα της μεθοδολογίας της έρευνας της, παρόλο που και οι δύο έχουν been subject to criticism (eg, Amato, 2003, this issue; Cherlin, υπήρξε αντικείμενο κριτικής (π.χ., Amato, το 2003, αυτό το θέμα? Cherlin, 1999, 2000; Kelly & Emery, 2003, this issue; Pollitt, 2000). 1999, 2000? Kelly & Emery, 2003, αυτό το θέμα? Pollitt, 2000). Instead we examine the question of why Wallerstein has become Αντ 'αυτού έχουμε εξετάσει το ζήτημα του γιατί έχει γίνει Wallerstein one of the foremost acknowledged experts on divorce in the ένα από τα κύρια αναγνωρισμένων εμπειρογνωμόνων σε θέματα σχετικά με το διαζύγιο στο popular media and before a number of law-making and law- δημοφιλή μέσα ενημέρωσης και πριν από έναν αριθμό της νομοθεσίας και της νομοθεσίας adjudicating bodies (eg, Wallerstein & Tanke, 1996; Warshak, εκδίκαση φορείς (π.χ., Wallerstein & Tanke, 1996? Warshak, 2000). 2000). Drawing broadly on issues relating to the social construc- Αντλώντας σε μεγάλο βαθμό σε θέματα που αφορούν την κοινωνική κατα- tion of knowledge, we suggest that the answer to this question TION της γνώσης, προτείνουμε ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό is informed as much by political and ideological forces as it is ενημερώνεται τόσο από πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις, όπως είναι by scientific logic (see McCarthy, 1996). από την επιστημονική λογική (βλ. McCarthy, 1996). In accordance with this Σύμφωνα με αυτό perspective, we point out that science and politics have histori- προοπτική, επισημαίνουμε ότι η επιστήμη και η πολιτική έχουν ιστορικούς- cally found themselves to be strange bedfellows on issues relat- Cally βρέθηκαν να είναι περίεργες συναναστροφές σε θέματα relat- ing to family and family values. σης για την οικογένεια και τις αξίες. Rather than inherently neutral Αντί εγγενώς ουδέτερες or scientifically objective, family values are (and have been) in- επιστημονικά ή αντικειμενικά, τις οικογενειακές αξίες είναι (και ήταν) σε fused with power and politics (Allen, 2000; Coontz, 1992, 1997; λιωμένο με τη δύναμη και την πολιτική (Allen, 2000? Coontz, 1992, 1997? Stacey, 1996; Walker, 2000), and debates about marriage and Stacey, 1996? Walker, 2000), και συζητήσεις για το γάμο και divorce resonate with moral overtones concerning social order, αντηχούν το διαζύγιο με την ηθική χροιά σχετικά με την κοινωνική τάξη, disorder, and changing gender roles (Cott, 2000). διαταραχή, και μεταβαλλόμενους ρόλους των φύλων (Cott, 2000). Drawing on Αντλώντας alarmist assertions about the causal connection between the κινδυνολογικές δηλώσεις για την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της ''breakdown'' of the family and social disorder, divorce reform- '''' Ανάλυση της διαταραχής οικογενειακό και κοινωνικό, το διαζύγιο μεταρρύθμιση ers and marriage advocates since the Civil War have sought out αγρότες και υπέρμαχοι του γάμου από τον Εμφύλιο Πόλεμο που αναζήτησαν social science research to legitimate their assertions and promote κοινωνική έρευνα της επιστήμης στους νόμιμους τους ισχυρισμούς τους και να προωθήσουν their cultural and moral agendas. πολιτιστική και ηθική τους ατζέντες. As we discuss, the most recent Καθώς συζητάμε, το πιο πρόσφατο iteration of this moral argument, buttressed by Wallerstein's dis- επανάληψη αυτής ηθικό επιχείρημα, ενισχύθηκε από το Wallerstein DIS- cursive construction of the irrevocably damaged child of divorce, καλλιγραφικά κατασκευή του αμετάκλητα καταστραφεί παιδί του διαζυγίου, provides a symbolic victim around which divorce reformers can παρέχει μια συμβολική θύμα γύρω από το οποίο οι μεταρρυθμιστές διαζύγιο μπορεί να rally, adapting (or ignoring) Wallerstein's relatively moderate ράλι, την προσαρμογή (ή αγνοώντας) Wallerstein είναι σχετικά μέτρια public policy recommendations to fit their own antidivorce agen- δημοσία συστάσεις πολιτικής για να χωρέσει το δικό τους antidivorce agen- da. ντα. Suggesting that Wallerstein's expertise is framed proximally Υποδεικνύοντας ότι η τεχνογνωσία του Wallerstein πλαισιώνεται εγγύς by the ''divorce problem'' and, more abstractly, by the promar- από το πρόβλημα'''' διαζύγιο και, πιο αφηρημένα, από την Promar- riage movement, we begin our analysis with a brief discussion σίμων κίνημα, θα ξεκινήσουμε την ανάλυση μας με μια σύντομη συζήτηση of the 19th-century historical backdrop from which the so-called του 19ου αιώνα, ιστορικό σκηνικό από το οποίο η λεγόμενη divorce problem in the United States and the present promarriage πρόβλημα το διαζύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες και η παρούσα promarriage
--------------------------------------------------------------------------------
Page 2 Page 2
364 364 Family Relations Οικογενειακών Σχέσεων Special Ειδικές Collection Συλλογή movement emerge. κίνηση αναδύονται. From the historical construction of the Από την ιστορική κατασκευή της ''problem'' of divorce, we move to address the theoretical un- '''' Το πρόβλημα του διαζυγίου, κινούμαστε για την αντιμετώπιση της θεωρητικής un- derpinnings of our analysis, framed broadly by the sociology of derpinnings της ανάλυσής μας, πλαισιώνεται από μεγάλο βαθμό την κοινωνιολογία της knowledge, and more specifically, by social problems and social γνώσης, και πιο συγκεκριμένα, από κοινωνικά προβλήματα και την κοινωνική movements research traditions. κινήσεις ερευνητικές παραδόσεις. With respect to the latter, we Όσον αφορά το τελευταίο, εμείς demonstrate the fit between Wallerstein's work on divorce's im- αποδεικνύουν την εφαρμογή μεταξύ της εργασίας του Wallerstein σχετικά με το διαζύγιο του im- pact on children and the broader movements within which it is σύμφωνο για τα παιδιά και οι ευρύτερες κινήσεις εντός της οποίας πρέπει situated and within which an enabling political opportunity is και βρίσκεται εντός του οποίου ένα ευνοϊκό πολιτικό ευκαιρία είναι created for her particular expertise. δημιουργήθηκε για την ειδική εμπειρογνωμοσύνη της. We discuss the contemporary Συζητάμε το σύγχρονο promarriage movement and its methods for appropriating Wall- promarriage κίνημα και τις μεθόδους της για την ιδιοποίηση-Wall erstein's work and promoting her expert status. Erstein έργο και την προώθηση των εμπειρογνωμόνων της κατάστασης. Finally, we sug- Τέλος, προτείνε- gest ways that family practitioners, educators, and policy advi- GEST τρόπους ότι οι οικογενειακοί ιατροί, εκπαιδευτικοί, και την πολιτική advi- sors can draw on insights from the sociology of knowledge to Στατιστική Yπηρεσία της Σλοβενίας μπορεί να αντλήσει ιδέες από την κοινωνιολογία της γνώσης να understand current debates and better serve adults and children κατανοήσουν τις σύγχρονες συζητήσεις και την καλύτερη εξυπηρέτηση των ενηλίκων και των παιδιών affected by divorce. επηρεάζονται από το διαζύγιο. Historical Backdrop to the Promarriage Ιστορικό φόντο της Promarriage Movement and the Problem of Divorce Κίνημα και το πρόβλημα του διαζυγίου Early in American history, marriage was associated with Νωρίς στην αμερικανική ιστορία, ο γάμος σχετίζεται με social order, harmony, and patriotic duty. κοινωνική τάξη, την αρμονία, και πατριωτικό καθήκον. Marriage encouraged Γάμος ενθαρρύνονται ''citizenly virtue'' by training people to care about others, acting '''' Αρετή citizenly από τους ανθρώπους της κατάρτισης για τη φροντίδα για τους άλλους, ενεργώντας as the symbolic key to mitigating the Enlightenment's rampant ως το συμβολικό κλειδί για την άμβλυνση του Διαφωτισμού ανεξέλεγκτη individualism (Cott, 2000). ατομικισμός (Cott, 2000). At the same time, however, divorce Ταυτόχρονα, όμως, το διαζύγιο was part of post-Revolutionary thinking about marital relations; Ήταν μέρος της μετα-επαναστατικής σκέψης σχετικά με την οικογενειακή σχέσεις? the notion that marriage was based on consent (as was govern- η αντίληψη ότι ο γάμος βασίστηκε στη συναίνεση (όπως ήταν η κυβέρνηση ment) meant that consent for marriages (and governments) that ΜΕΝΤ) σήμαινε ότι η συγκατάθεση για γάμους (και κυβερνήσεις) ότι were not working should be revocable (see Basch, 1999). δεν εργάζονταν θα πρέπει να είναι ανακλητή (βλ. Basch, 1999). As a Ως result, most states were quick to legitimate divorce after the αποτέλεσμα, τα περισσότερα κράτη έσπευσαν να νόμιμη έκδοση διαζυγίου μετά από την American Revolution. Αμερικανική Επανάσταση. When and how, then, did divorce come Πότε και πώς, τότε, είχε έρθει το διαζύγιο to be associated with social disorder? να συνδέεται με την κοινωνική αναταραχή; Contrary to current antidivorce and promarriage rhetoric in- Σε αντίθεση με την τρέχουσα και τη ρητορική antidivorce promarriage σε toning the value of the so-called traditional family, divorce ini- τονώνει την αξία των λεγόμενων παραδοσιακών οικογένεια, διαζύγιο πρωτο- tially became a public issue in America in the mid-19th century στικά μετατράπηκε σε δημόσια το ζήτημα στην Αμερική στα μέσα του 19ου αιώνα when organized protest began to attract public and legislative οργανωμένη διαμαρτυρία όταν άρχισε να προσελκύσουν κοινό και νομοθετικών attention. προσοχή. Notably, this public interest in the moral implications Αξίζει να σημειωθεί ότι, αυτή η δημόσια ενδιαφέρον για τις ηθικές επιπτώσεις of divorce came fast on the heels of the first wave of the του διαζυγίου ήρθε γρήγορα στα τακούνια του πρώτου κύματος της women's movement (see Bolt, 1993). γυναικείου κινήματος (βλ. Μπολτ, 1993). In 1869, divorce reform Το 1869, η μεταρρύθμιση διαζύγιο advocate Theodore D. Woolsey, DD, LLD, president of Yale συνήγορος Θεόδωρος Δ. Woolsey, DD, Δ.Ν., Πρόεδρος του Yale College, published his Essay on Divorce and Divorce Legisla- Κολλέγιο, δημοσίευσε το δοκίμιό του για το διαζύγιο και το διαζύγιο νομοθεσίας tion, in which he articulated his ''feeling'' that divorce laws were TION, το οποίο διαρθρώνεται συναίσθημα'' του'' ότι οι νόμοι ήταν το διαζύγιο too lax (Woolsey, 1869). πολύ χαλαρή (Woolsey, 1869). In 1881, joined by other antidivorce Το 1881, εντάχθηκε από άλλες antidivorce scholars and religious leaders, Woolsey became the first presi- μελετητές και οι θρησκευτικοί ηγέτες, Woolsey έγινε η πρώτη προεδρικές dent of the New England Divorce Reform League (subsequently, βαθούλωμα της Νέας Αγγλίας Διαζύγιο Μεταρρύθμιση Λιγκ (στη συνέχεια, the National Divorce Reform League), which ''launched a con- η Εθνική Λίγκα Διαζύγιο Μεταρρύθμιση), που ξεκίνησε μια'' con- certed national drive for family-law reform through legislation certed εθνική μονάδα για τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου μέσω της νομοθεσίας and public education'' (Grossberg, 1985, p. 90). και της δημόσιας εκπαίδευσης'' (Grossberg, 1985, σ.. 90). Basch (1999) Basch (1999) suggests that Victorian American moralists like Woolsey tried to προτείνει ότι η αμερικανική βικτοριανό ηθικολόγοι όπως Woolsey προσπάθησε να stem the tide of divorce by relying on a combination of familial, ανακόψει την παλίρροια του διαζυγίου από στηρίζεται στο συνδυασμό των οικογενειακών, political, and moral imagery: πολιτική, ηθική και εικόνες: [T]hey advanced their argument by using marriage as a sig- [T] hey προέβαλε το επιχείρημά τους, χρησιμοποιώντας το γάμο ως μια σημαντι- nifier of law and order, and by equating divorce with polit- nifier του νόμου και της τάξης, και εξομοιώνοντας το διαζύγιο με την πολιτι- ical chaos. iCal χάος. And when they championed the self-sacrificing Και όταν υπερασπίστηκε την αυτοθυσία communitarianism of marriage against the selfish individu- κοινοτισμός του γάμου κατά το εγωιστικό ατμων- alism of divorce, they defined their campaign as nothing less alism του διαζυγίου, που ορίζεται εκστρατεία τους ως τίποτα λιγότερο than a contest between Christians and infidels. από ένα διαγωνισμό μεταξύ των χριστιανών και τους απίστους. . . . . [and] be- [Και] να είναι- tween order and anarchy. ταξύ τάξη και η αναρχία. (p. 188) (Σελ. 188) According to Basch, these polarizing definitions transformed Σύμφωνα με την Basch, οι ορισμοί μετατραπεί πόλωσης the ''divorce question'' into a symbolic focal point for competing το διαζύγιο'''' ερώτηση σε ένα συμβολικό σημείο εστίασης για τις ανταγωνιστικές world views, suggesting that divorce had become ''a lightning κοσμοθεωριών, γεγονός που υποδηλώνει ότι το διαζύγιο είχε γίνει'' μια αστραπή rod for deep-seated political anxieties that revolved around the ράβδο για βαθιά πολιτική ανησυχίες ότι περιστρεφόταν γύρω από το positive and negative implications of freedom'' (p. 188). θετικές και αρνητικές επιπτώσεις της ελευθερίας'' (σελ. 188). Theoretical Approaches to Symbolic Politics Θεωρητικές Προσεγγίσεις στην Συμβολική Πολιτική Cognitive and linguistic scientist Lakoff (2002) provided a Γνωστική και γλωσσική επιστήμονας Lakoff (2002) παρέχεται ένα theoretical framework for understanding why public debates over θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση του γιατί οι δημόσιες συζητήσεις πάνω issues like divorce take on such fierce metaphorical intensity ζητήματα όπως το διαζύγιο αναλάβει τέτοια σφοδρή μεταφορική ένταση during times of social change. περιόδους της κοινωνικής αλλαγής. Echoing the insights of historians Απηχώντας τις ιδέες των ιστορικών (Basch, 1999; Cott, 2000); political scientists (Diamond, 1996); (Basch, 1999? Cott, 2000)? Πολιτικοί επιστήμονες (Diamond, 1996)? and sociologists (Best, 1990; Gusfield, 1996), Lakoff suggested και κοινωνιολόγοι (Best, 1990? Gusfield, 1996), πρότεινε Lakoff that most political debates are shaped by deep-seated and often ότι οι περισσότερες πολιτικές συζητήσεις που διαμορφώνεται από βαθιές και συχνά unacknowledged symbolic world views. καταπνίγεται συμβολική κοσμοθεωριών. These metaphorical Αυτά μεταφορική ways of understanding are rarely consistent or rational, according τρόπους κατανόησης είναι σπάνια ή λογική συνέπεια, σύμφωνα με to Lakoff, in part because they are based on an unconscious να Lakoff, εν μέρει επειδή βασίζονται σε ένα ασυνείδητο blending of politics and morality: ''The link between family- ανάμειξη της πολιτικής και ηθικής:'' Η σχέση μεταξύ της οικογένειας- based morality and politics comes from one of the most common με βάση την ηθική και την πολιτική προέρχεται από μια από τις πιο συχνές ways we have of conceptualizing what a nation is, namely, as a τρόπους που έχουμε για το τι αντιληφθούμε ένα έθνος είναι, δηλαδή, ως family'' (p. 13). οικογένεια'' (σελ. 13). Lakoff's theoretical formulation applies to con- Θεωρητική διατύπωση του Lakoff ισχύει για con- temporary debates as well as to historical ones and is based on προσωρινή συζητήσεις καθώς και σε ιστορικές και βασίζεται σε analyses of folk beliefs about the ''natural order''—the order of αναλύσεις λαϊκές δοξασίες για το'''' φυσική τάξη-η σειρά των dominance that occurs in the world (eg, God as ''naturally'' δεσπόζουσας θέσης που συμβαίνει στον κόσμο (π.χ., ο Θεός ως'' φυσικά'' more powerful than people, people as naturally more powerful πιο ισχυρή από ό, τι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι ως φυσικά πιο ισχυρό than animals and plants, adults as naturally more powerful than από τα ζώα και τα φυτά, ως ενήλικες φυσικά πιο ισχυρή από ό, τι children, men as naturally more powerful than women). παιδιά, άνδρες και φυσικά πιο ισχυρή από ό, τι οι γυναίκες). Accord- Συμφωνία- ing to Lakoff, ''the metaphor of Moral Order'' (p. 81) transforms ING να Lakoff,'' η μεταφορά της ηθικής τάξης'' (σελ. 81) μετατρέπει this so-called natural hierarchy of power into a hierarchy of mor- Αυτή η λεγόμενη φυσική ιεραρχία της εξουσίας σε μια ιεραρχία Mor- al authority (eg, God has moral authority over people, people Αλ αρχή (π.χ., ο Θεός έχει το ηθικό κύρος πάνω από τους ανθρώπους, οι άνθρωποι have moral authority over nature, adults have moral authority έχουν ηθικό κύρος πάνω στη φύση, οι ενήλικες έχουν την ηθική αρχή over children, and men have moral authority over women). πάνω από τα παιδιά, και οι άνδρες έχουν την ηθική αρχή πάνω στις γυναίκες). Lak- Lak- off noted that this understanding of the world not only legiti- Σημειώνεται ότι από αυτή την κατανόηση του κόσμου, όχι μόνο legiti- mizes power relations but also allocates moral responsibility for mizes σχέσεων εξουσίας, αλλά και διαθέτει την ηθική ευθύνη για την the well-being of those over which one has authority (eg, God την ευημερία των ατόμων ηλικίας άνω των οποίων το ένα έχει την εξουσία (π.χ., ο Θεός has moral responsibility for the well-being of people, people έχει την ηθική ευθύνη για την ευημερία των ανθρώπων, οι άνθρωποι have moral responsibility for the well-being of nature, adults έχουν ηθική ευθύνη για την ευημερία της φύσης, ενήλικες have moral responsibility for the well-being of children, and men έχουν ηθική ευθύνη για την ευημερία των παιδιών, και οι άνδρες have moral responsibility for the well-being of women). έχουν ηθική ευθύνη για την ευημερία των γυναικών). This system of thought leads to a strong concern about mor- Αυτό το σύστημα της σκέψης οδηγεί σε μια έντονη ανησυχία σχετικά με Mor- al boundaries and their transgression. Αλ όρια και την παραβατικότητα τους. If people deviate from the Αν οι άνθρωποι διαφέρουν από το moral path prescribed by the natural order, their actions are seen ηθικό μονοπάτι που προβλέπονται από τη φυσική τάξη, βλέπουν τις ενέργειές τους as having effects far beyond themselves. όπως έχουν επιπτώσεις πολύ πέρα από τον εαυτό τους. Their acts, according Πράξεις τους, σύμφωνα με to Lakoff (2002), call into question traditional moral values and να Lakoff (2002), θέτει υπό αμφισβήτηση παραδοσιακές ηθικές αξίες και ways of leading a moral life, thus raising the possibility that the τρόπους που οδηγούν μια ηθική ζωή, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα ότι η deviant way of life will seem safe, normal, and attractive: ''Peo- αποκλίνουσα τρόπος ζωής θα φαίνονται ασφαλή, κανονική και ελκυστικό:'' Π.Ε.Ο.- ple who 'deviate' from the tried and true path arouse enormous ple που πάει αποκλίνουν από την αλήθεια και προσπάθησε να διεγείρουν τεράστια πορεία anger because they threaten the identities of those who follow θυμό, επειδή απειλούν την ταυτότητα εκείνων που ακολουθούν traditional 'straight and narrow' moral paths, but also because παραδοσιακά «ίσιο δρόμο» ηθική μονοπάτια, αλλά και επειδή they are seen as threats to the community'' (p. 86). που θεωρούνται ως απειλές στην κοινωνία'' (σελ. 86). A similar Μια παρόμοια insight derives from sociological theories of deviance and label- εικόνα προέρχεται από κοινωνιολογικές θεωρίες των απόκλιση και ετικέτα ing. ING. In general, efforts at deviance designation rest on a powerful Σε γενικές γραμμές, οι προσπάθειες σε ανάπαυση ονομασία απόκλιση σε έναν ισχυρό group's perception of some threat posed by the ''deviants.'' Ac- αντίληψη της ομάδας κάποια απειλή από τους αποκλίνοντες''.'' Ac- cording to Schur (1984), ''the perceived threat may be quite επιθυμίες και να Schur (1984),'' η απειλή μπορεί να είναι αρκετά specific, or it may be diffuse and 'symbolic'—for example, the συγκεκριμένα, ή μπορεί να είναι διάχυτη και «symbolic'-για παράδειγμα, η fear of a powerful segment of the population that its overall ο φόβος ενός ισχυρού τμήματος του πληθυσμού ότι η σφαιρική στρατηγική standing, or position of dominance, is about to be undermined'' στέκεται, ή δεσπόζουσα θέση, πρόκειται να υπονομευθεί'' (p. 44; see also Gusfield, 1996; Spector & Kitsuse, 1987). (Σελ. 44? Βλ. επίσης Gusfield, 1996? Spector & Kitsuse, 1987). Per- Ανά- ception of such threats (even if unfounded) tends to emerge dur- τούντων τέτοιων απειλών (ακόμα και αν αβάσιμη) τείνει να βγει DUR- ing times of rapid social change. σης καιρούς ραγδαίας κοινωνικής αλλαγής. At the time of the emergence Κατά τη στιγμή της εμφάνισης of the divorce problem in the 19th century, the perceived threat του προβλήματος στο διαζύγιο του 19ου αιώνα, η απειλή to the moral order revolved in part around the changing role of την ηθική τάξη περιστράφηκε εν μέρει γύρω από το μεταβαλλόμενο ρόλο της women and feminists' claims that they should be treated as the των γυναικών και των απαιτήσεων φεμινίστριες »ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως το legal equal of men, even if married (Adams, 2003). νομική ισότητα ανδρών, ακόμη και εάν είστε παντρεμένοι (Adams, 2003).
--------------------------------------------------------------------------------
Page 3 Σελίδα 3
2003, Vol. 2003, Vol. 52, No. 4 52, Αρ. 4 365 365 Special Ειδικές Collection Συλλογή Divorce Reform and Women's Rights Μεταρρύθμιση Διαζύγιο και τα Δικαιώματα της Γυναίκας Foreshadowing the current divorce reform movement, the Προαναγγέλλει το σημερινό μεταρρυθμιστικό κίνημα διαζύγιο, η context of 19th-century antidivorce organizing was one in which πλαίσιο του 19ου αιώνα antidivorce οργάνωση ήταν εκείνη κατά την οποία women were making slow but inexorable inroads into men's ab- γυναίκες είχαν κάνει αργή, αλλά αμείλικτη διεισδύσει ανδρών αβ- solute power in the family and in society. διαλυτών δύναμη στην οικογένεια και στην κοινωνία. Although the Victorian Αν και η Βικτόρια notion of separate spheres enforced an ideology of women's do- έννοια των ξεχωριστών σφαιρών επιβληθεί μια ιδεολογία των γυναικών do- mesticity, the common-law doctrine of coverture, by which a mesticity, η κοινή δικαίου δόγμα της σκεπή, με την οποία ένα wife's identity was subsumed under that of her husband, was ταυτότητας γυναίκα είχε τεθεί κάτω από εκείνη του συζύγου της, ήταν losing ground as Married Women's Property Acts were passed χάνει έδαφος ως πράξεις Ακινήτου Έγγαμος Γυναικών πέρασαν in various states (Shammas, 1994). σε διάφορες καταστάσεις (Σιαμμάς, 1994). The fact that divorce was Το γεγονός ότι το διαζύγιο ήταν becoming more prevalent, and that women were the primary όλο και πιο διαδεδομένη, και ότι οι γυναίκες ήταν και ο πρωταρχικός initiators of it (Friedman & Percival, 1976), showed that women εμπνευστές του (Friedman & Percival, 1976), έδειξε ότι οι γυναίκες were becoming more confident in their ability to survive outside γίνονταν όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να επιβιώσουν έξω of marriage (Degler, 1980). του γάμου (Degler, 1980). Moreover, an organized women’s Επιπλέον, ένα οργανωμένο γυναικείο movement was advancing the cause of women's rights, with κίνημα προωθούν την αιτία των δικαιωμάτων των γυναικών, με leaders of that movement advocating liberalized divorce as an οι ηγέτες του κινήματος αυτού υποστηρίζουν ελευθερωθεί το διαζύγιο ως escape for oppressed women (Kleinberg, 1999). ξεφύγει από την καταπίεση των γυναικών (Kleinberg, 1999). The divorce reform platform in the late 1800s called in part Η πλατφόρμα διαζύγιο μεταρρύθμιση στα τέλη του 1800 κάλεσε στο τμήμα for national uniformity in divorce laws. για την εθνική ομοιογένεια στη νομοθεσία διαζυγίου. As now, each individual Ως τώρα, κάθε άτομο state determined who could divorce and for what reasons. κατάσταση που θα μπορούσε να καθοριστεί διαζύγιο και για ποιους λόγους. Di- Δι- vorce at the time was an adversarial action involving a guilty vorce την εποχή εκείνη ήταν μια εχθρική ενέργεια που αφορά την ένοχη party and an innocent one: someone had to be at fault for break- κόμμα και ένα αθώο μία: κάποιος έπρεπε να είναι σε υπαιτιότητά του για θραύση ing the marital contract, and someone had to be harmed by the σης την οικογενειακή σύμβαση, και κάποιος έπρεπε να θιγούν από το other's actions. άλλες δράσεις της. Grounds for fault were determined on a state-by- Λόγοι για σφάλμα ήταν αποφασισμένοι για ένα κράτος-από- state basis and ranged from adultery only to general misconduct, βάση του κράτους και κυμαίνονταν από μοιχεία μόνο σε γενικές παράπτωμα, resulting in ''migratory divorces'' as those who could not di- αποτέλεσμα'''' μεταναστευτικών διαζύγια και αυτοί που δεν θα μπορούσε να δι- vorce in their resident state traveled to states more friendly to vorce κάτοικος στο κράτος τους ταξίδεψε στα κράτη περισσότερο φιλικά προς divorcing couples. χωρίζοντας ζευγάρια. Thus, although fault-based divorce was often Έτσι, παρόλο που πταίσματος διαζύγιο ήταν συχνά consensual in the sense that many divorcing couples (along with συναινετική, υπό την έννοια ότι πολλά ζευγάρια χωρίζουν (μαζί με their lawyers and judges) colluded in bypassing arduous legali- δικηγόροι και οι δικαστές τους) συνέπραξαν στην παράκαμψη επίπονη legali- ties, divorces were officially fault-driven until 1969, when Cal- δεσμούς, τα διαζύγια ήταν επίσημα σε σφάλματα οδηγείται μέχρι το 1969, όταν Cal- ifornia passed the first no-fault divorce law. ifornia πέρασε το πρώτο άνευ πταίσματος νομοθεσίας περί διαζυγίου. Besides migratory Εκτός από τα μεταναστευτικά divorce, another effect of the discontinuity between states was διαζύγιο, μια άλλη επίδραση της ασυνέχειας μεταξύ των κρατών ήταν the lack of reliable statistics available on how much divorce was η έλλειψη αξιόπιστων στατιστικών στοιχείων διαθέσιμων για το πόσο ήταν το διαζύγιο actually occurring (Blake, 1962; Woolsey, 1869). τη στιγμή που συμβαίνουν (Blake, 1962? Woolsey, 1869). As we discuss Όπως έχουμε συζητήσει below, this ambiguity, although now frequently attributed to dif- κάτω, αυτή η ασάφεια, αν και τώρα συχνά αποδίδεται σε διαφορετι- ferent causes, is still a factor in debates about marriage and al- φορετικά αίτια, είναι ακόμα ένας παράγοντας στις συζητήσεις για το γάμο και την αλ- lows for widely divergent divorce claims to coexist (Caldwell, χαμηλά επίπεδα για πολύ διαφορετικές διαζύγιο ισχυρίζεται ότι συνυπάρχουν (Caldwell, 1998). 1998). Historical Images of Children, Mothers, Ιστορική Εικόνες παιδιά, μητέρες, and Divorce Διαζύγιο και Child-rearing practices in colonial America were often driv- Πρακτικές ανατροφής των παιδιών στην αποικιακή Αμερική ήταν συχνά driv- en by religious sentiment. en από το θρησκευτικό συναίσθημα. Many Puritans thought children were Πολλοί Πουριτανοί σκέφτηκε τα παιδιά ήταν born evil, and parents were instructed to drive the devil from Γεννήθηκε το κακό, και οι γονείς ήταν επιφορτισμένοι να οδηγούν το διάβολο από their children's souls (Greven, 1991). ψυχές των παιδιών τους (Greven, 1991). Fathers, in charge of their Πατέρες, υπεύθυνος για τους children's spiritual salvation, were directed to enforce strict dis- πνευματική σωτηρία των παιδιών, κατευθύνθηκαν προς την επιβολή αυστηρών-DIS cipline and demand respect from their little charges to ''cleanse cipline και ο σεβασμός της ζήτησης από λίγο τα τέλη τους για να'' καθαρίσει children of their sinful ways'' (Coltrane, 1998, p. 84; Greven). τα παιδιά της αμαρτωλής τους τρόπους'' (Coltrane, 1998, σ. 84?. Greven). In general, parents in the 18th and 19th centuries also regarded Σε γενικές γραμμές, οι γονείς του 18ου και 19ου αιώνα και θεωρείται their children as economic assets, valuable for their potential τα παιδιά τους ως οικονομικά περιουσιακά στοιχεία, πολύτιμα για τη δυνατότητά τους contributions to the family economy rather than for their emo- συνεισφορές για την οικονομία οικογένειας και όχι για τους emo- tional worth (Zelizer, 1985). tional αξίας (Zelizer, 1985). Thus, until the 1800s children rarely merited much discus- Έτσι, μέχρι το 1800 τα παιδιά αξίζουν πολύ σπάνια συζήτησης sion in petitions for divorce (Cott, 1976; Mason, 1994). τροπή στις αναφορές για το διαζύγιο (Cott, 1976? Mason, 1994). Attitudes Στάσεις about children were undergoing change, however; 19th-century για παιδιά που υποβάλλονται σε αλλαγή, ωστόσο? του 19ου αιώνα moralists no longer considered them to be inherently evil but ηθικολόγοι δεν θεωρείται πλέον να είναι εγγενώς κακό, αλλά instead malleable and shaped by parental actions. αντ 'αυτού εξαρτημάτων και διαμορφώνονται από τη γονική ενέργειες. Accounts of Λογαριασμοί children in 19th-century divorce actions grew and, according to τα παιδιά του 19ου αιώνα ενέργειες διαζύγιο αυξήθηκε και, σύμφωνα με Griswold (1982, p. 141), some divorcing husbands and wives Griswold (1982, σελ.. 141), μερικοί άντρες και γυναίκες διαζύγιο got into ''bitter custody battles'' to prove who could provide the πήρε σε'' πικρή μάχες επιμέλεια'' για να αποδείξει ποιος θα μπορούσε να παράσχει η best moral environment for the children. καλύτερο ηθικό περιβάλλον για τα παιδιά. Gender ideology also Φύλο και ιδεολογία was undergoing change during this time, as the Victorian notion βρισκόταν σε αλλαγή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όπως τη βικτοριανή έννοια of separate spheres for men and women began to promote the χωριστές σφαίρες για τους άνδρες και τις γυναίκες άρχισαν να προωθηθεί η ideal of mothers as the primary agents of family nurture (Hays, ιδανικά των μητέρων ως κύρια πράκτορες της οικογένειας γαλουχήσει (Hays, 1996). 1996). Thus in the early part of the century, children's custody, Έτσι, στις αρχές του αιώνα, επιμέλεια παιδιών, previously automatically awarded to fathers, began to shift to προηγουμένως χορηγηθεί αυτόματα στους πατέρες, άρχισε να στραφούν σε mothers (Griswold; Hansen, 1999; Mason, 1994). μητέρες (Griswold? Hansen, 1999? Mason, 1994). Compatible Συμβατό with this ''tender years doctrine,'' under which the mother was με αυτή την προσφορά χρόνου'' δόγμα'', βάσει του οποίου η μητέρα ήταν granted custody unless she was deemed to be ''unfit,'' fault also την επιμέλεια, εκτός αν αυτή κρίθηκε ακατάλληλο'','' επίσης σφάλμα acted as an ''allocation device'' for children, with the ''innocent ενήργησε ως κατανομή'''' συσκευή για τα παιδιά, με την αθώα'' spouse'' generally receiving custody (Fineman, 1991, p. 18); '' σύζυγος λαμβάνει γενικά επιμέλεια (Fineman, 1991, σ. 18.)? husbands were generally the ''guilty'' party, at least as indicated σύζυγοι ήταν εν γένει το'' ένοχος'', τουλάχιστον όπως φαίνεται by the prevalence of wife-initiated divorce (under fault provi- από την επικράτηση της συζύγου του ξεκίνησε το διαζύγιο (υπό βλάβης δια- sions, the guilty party could not sue for divorce). ξεις, ο ένοχος δεν θα μπορούσε να μηνύσει για το διαζύγιο). Due to the Λόγω της rising divorce rate and the increasing prevalence of maternal αυξανόμενο ποσοστό διαζυγίων και η αυξανόμενη επικράτηση της μητρικής child custody, 19th-century courts began asking, ''What should επιμέλεια του παιδιού, του 19ου αιώνα άρχισαν να ζητούν τα δικαστήρια,'' Τι θα πρέπει να be done about the children of divorced couples?'' (Hansen, p. να γίνει για τα παιδιά των διαζευγμένων ζευγαριών;'' (Hansen, σ.. 1128). 1128). The answer for these courts focused less on divorce Η απάντηση στα δικαστήρια αυτά επικεντρώνονται λιγότερο σε διαζύγιο avoidance and more on payment of child support (Hansen; for αποφυγή και την καταβολή της διατροφής του παιδιού (Hansen? για a discussion of the social construction of modern debates about μια συζήτηση για την κοινωνική κατασκευή των σύγχρονων συζητήσεων για custody and support, see Coltrane & Hickman, 1992). επιμέλεια και την υποστήριξη, δείτε Κολτρέιν & Hickman, 1992). The organized 19th-century divorce reform movement’s Η οργανωμένη 19ου αιώνα μεταρρυθμιστικό κίνημα του διαζυγίου struggle to change divorce law was largely unsuccessful (Kay, αγωνίζονται για να αλλάξει το νόμο διαζύγιο ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχής (Kay, 2000). 2000). Comprised of both a moral and an economic dimension, Αποτελείται από ένα τόσο ηθική και οικονομική διάσταση, divorce (and access to it) has appealed to people at a personal διαζύγιο (και η πρόσβαση σε αυτό) έχει απευθύνει έκκληση στους ανθρώπους σε μια προσωπική level (Friedman, 1984), although at an abstract level, people have επίπεδο (Friedman, 1984), αν και σε ένα αφηρημένο επίπεδο, οι άνθρωποι έχουν generally been receptive to ''making divorce harder to get.'' For γενικά ήταν δεκτικοί να'' κάνει το διαζύγιο δύσκολο να πάρει.'' Για these reasons, among others, it became clear by the 1920s that Για τους λόγους αυτούς, μεταξύ άλλων, έγινε σαφές από τη δεκαετία του 1920 ότι the idea of divorce reform had been, if not vanquished, essen- η ιδέα της μεταρρύθμισης διαζύγιο ήταν, αν όχι εξαφανιστεί, Essen- tially driven underground (Kay), to re-emerge in post–World War ουσιωδώς στην παρανομία (Kay), για να επανεμφανιστούν σε πόλεμο μετά τον Β Παγκόσμιο II America as a call for no-fault divorce. ΙΙ Αμερική ως μια πρόσκληση για το διαζύγιο χωρίς υπαιτιότητα. Although no-fault di- Αν και δεν πταίσματος δι- vorce is sometimes portrayed as a feminist attempt to increase vorce είναι μερικές φορές απεικονίζεται ως μια φεμινιστική προσπάθεια να αυξηθεί η women's options in oppressive marital situations, in fact, femi- επιλογές των γυναικών στην καταπιεστική οικογενειακή κατάσταση, στην πραγματικότητα, Femi- nists had little to do with development of no-fault divorce laws φεμινίστριες είχαν ελάχιστη σχέση με την ανάπτυξη της άνευ πταίσματος νόμοι διαζυγίου (Kay). (Kay). Instead, the hypocrisy in the legal system occasioned by Αντ 'αυτού, η υποκρισία στο νομικό σύστημα που προκύπτουν από fault-based divorce and the illicit collusion of judges, lawyers, πταίσματος διαζύγιο και η παράνομη συμπαιγνία των δικαστών, δικηγόρων, and their clients called out for system reform ''to shore up the και οι πελάτες τους φώναξε'' για τη μεταρρύθμιση του συστήματος για να καλύψουμε το integrity of the law and to preserve the dignity of the couple'' ακεραιότητα του νόμου και να διαφυλαχθεί η αξιοπρέπεια του ζευγαριού'' (Bradford, 1997, p. 614). (Μπράντφορντ, 1997, σελ.. 614). In 1969, California was the first state Το 1969, Καλιφόρνια ήταν το πρώτο κράτος to enact no-fault divorce legislation; all states, except Illinois and να θεσπίσει την αντικειμενική νομοθεσία διαζύγιο? όλα τα κράτη, εκτός Ιλινόις και South Dakota, added no-fault provisions to fault bases for di- Νότια Ντακότα, πρόσθεσε άνευ πταίσματος, διατάξεις για την υπαιτιότητα βάσεις για δι- vorce by 1981 (Friedman, 1984). vorce από 1981 (Friedman, 1984). Since that time, no-fault di- Από εκείνη τη στιγμή, άνευ πταίσματος, δι- vorce has been available in all states, although family moralists vorce είναι διαθέσιμο σε όλα τα κράτη, αν και ηθικολόγοι οικογένεια have been successful in introducing reforms such as Covenant υπήρξαν επιτυχείς όσον αφορά την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων, όπως η Σύμβαση Marriage, which provides prospective newlyweds with a fault- Ο γάμος, το οποίο παρέχει στους μελλοντικούς νεόνυμφους με ένα ελάττωμα- based option. με βάση την επιλογή. On the surface, no-fault divorce eliminated the Στην επιφάνεια, δεν πταίσματος διαζύγιο εξαλειφθεί η need for adversarial proceedings in which one spouse was a ανάγκη για κατ 'αντιμωλία διαδικασίας στην οποία ο ένας σύζυγος ήταν guilty victimizer and the other was an innocent victim; in es- ένοχος θύτης και ο άλλος ήταν ένα αθώο θύμα? σε es- sence, it has eliminated the institutional victim of divorce by αίσθηση, ότι έχει εξαλειφθεί το θεσμικό θύμα διαζυγίου refusing to judge grounds for the action. αρνείται να κρίνουν οι λόγοι της προσφυγής. On the other hand, ''the Από την άλλη πλευρά, ο'' regulatory manifestation of state concern at divorce now focuses ρυθμιστικές εκδήλωση ανησυχίας κατάσταση στο διαζύγιο επικεντρώνεται τώρα on the internal aspects of family life, with the need to protect για τις εσωτερικές πτυχές της οικογενειακής ζωής, με την ανάγκη προστασίας individuals'' (Fineman, 1991, p. 19); that is, the increasing focus άτομα'' (Fineman, 1991, σ. 19.)? δηλαδή, η αυξανόμενη εστίαση on children as the symbolic victims of divorce (and the concom- για τα παιδιά ως θύματα συμβολική του διαζυγίου (και η concom- itant need to protect these victims) justifies the state's continued itant ανάγκη να προστατευθούν τα θύματα), δικαιολογεί την κατάσταση συνεχίστηκε regulation of divorce. ρύθμιση του διαζυγίου. As courts in the 19th century had looked Όπως δικαστήρια κατά τον 19ο αιώνα είχε κοιτάξει to custody and enforcement of child support as an answer to την επιμέλεια και την επιβολή της διατροφής του παιδιού ως μια απάντηση στην what to do with the child of divorce, the answer for current τι να κάνει με το παιδί του διαζυγίου, η απάντηση για την τρέχουσα divorce reformers has increasingly become ''mandatory marriage μεταρρυθμιστές διαζύγιο έχει γίνει όλο και πιο'' υποχρεωτικό γάμο [and reduced options for divorce] 'for the sake of the children''' [Και μείωσε τις επιλογές για το διαζύγιο] «για το καλό των παιδιών'' ' (Lacey, 1992, p. 1435). (Lacey, 1992, σ.. 1435).
--------------------------------------------------------------------------------
Page 4 Σελίδα 4
366 366 Family Relations Οικογενειακών Σχέσεων Special Ειδικές Collection Συλλογή Children have not always been seen as innately victimized, Τα παιδιά δεν έχουν πάντα θεωρούνται εγγενώς θύματα, with the ''child as victim'' trope being of relatively recent his- με το παιδί ως θύμα'''' είναι αλληγορία της σχετικά πρόσφατης-του torical vintage. ιστορικής εποχής. As noted above, 18th-century attitudes about Όπως προαναφέρθηκε, του 18ου αιώνα για τη στάση children as inherently evil were replaced in the 19th century by παιδιά ως εγγενώς κακό αντικαταστάθηκε τον 19ο αιώνα από τον the notion of children as more malleable and susceptible to evil η έννοια των παιδιών ως πιο ευαίσθητα εξαρτήματα και στο κακό than innately so (see Griswold, 1982). από εγγενώς έτσι (βλ. Griswold, 1982). Previously perceived by Προηγουμένως θεωρείται από their parents in terms of potential wealth and support, by the τους γονείς τους όσον αφορά τη δυνατότητα του πλούτου και την υποστήριξη, από το latter part of the 19th century children had become ''economi- τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα, τα παιδιά είχαν γίνει'' economi- cally worthless, but emotionally priceless'' (Zelizer, 1985). Cally άχρηστη, αλλά συναισθηματικά ανεκτίμητο'' (Zelizer, 1985). Moreover, the Victorian ideal of separate spheres and the asso- Επιπλέον, το βικτοριανό ιδανικό ξεχωριστών σφαιρών και το κοινο- ciated ''Cult of True Womanhood'' (Welter, 1966) led in the συναφών'' λατρεία της Αληθινής γυναικεία φύση'' (Welter, 1966) οδήγησε στην contemporary era to what Hays (1996) referred to as the ''ide- σύγχρονη εποχή σε ό, τι Hays (1996) αναφέρεται ως η'' IDE- ology of intensive mothering'' (p. 4), reinforced by new psycho- ology εντατικής'' μητρότητας (σελ. 4), ενισχύθηκαν με νέους ψυχο- logical theories and an emerging class of professional child de- λογικές θεωρίες και μια αναδυόμενη τάξη των επαγγελματιών του παιδιού απο- velopment experts. εμπειρογνώμονες περιφερειακή ανάπτυξη. This ideology implies that mothers and their Αυτό σημαίνει ότι η ιδεολογία και οι μητέρες τους children are symbolically ''joined at the hip'' and that mothers Τα παιδιά συμβολικά'' εντάχθηκε στο ισχίο'' και ότι οι μητέρες are generally to blame for their children's shortcomings. είναι γενικά υπεύθυνες για τις ελλείψεις των παιδιών τους. This Αυτό notion of the all-powerful mother and the potentially endangered έννοια του παντοδύναμου μητέρα και το δυνητικά απειλούνται με εξαφάνιση child was strengthened after World War II when studies of war παιδί ενισχύθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όταν οι μελέτες του πολέμου orphans (Bowlby, 1953; Spitz, 1945) ''proved'' that depriving a ορφανά (Bowlby, 1953? Spitz, 1945)'''' αποδείχθηκε ότι η στέρηση ενός child of maternal care would endanger its psychological and παιδί της μητρικής φροντίδας θα έθετε σε κίνδυνο και ψυχολογική physical health (Chodorow & Contratto, 1992; Coltrane & Col- σωματική υγεία (Chodorow & contratto, 1992? Κολτρέιν & Col- lins, 2001). Lins, 2001). The sentimentalized notion of children as threatened Η έννοια sentimentalized των παιδιών ως απειλούμενα by forces both inside and outside of the family was played out από τις δυνάμεις τόσο εντός όσο και εκτός της οικογένειας παιζόταν in various forms during the latter part of the 1900s: news stories σε διάφορες μορφές κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους της δεκαετίας του 1900: ειδήσεις and social science studies of child abuse, missing children, sa- και κοινωνικές επιστήμες της κακοποίησης των παιδιών, τα εξαφανισμένα παιδιά, SA- tanic cults, and daycare molestation institutionalized the child as tanic λατρείες, και παρενόχληση φύλαξης θεσμοθετήθηκε το παιδί ως victim image (Best, 1990). εικόνα θύμα (Best, 1990). Because ''the endangered child is a Επειδή'' η εξαφάνιση του παιδιού είναι μια powerful symbol for almost all Americans'' (Best, p. 181), when ισχυρό σύμβολο για σχεδόν όλους τους Αμερικανούς'' (Best, σ.. 181), όταν no-fault made divorce a ''victimless crime,'' social movement δεν πταίσματος διαζύγιο έκανε ένα έγκλημα χωρίς θύματα'','' κοινωνικό κίνημα activists turned their attention toward children as the newly dis- ακτιβιστές έστρεψαν την προσοχή τους προς τα παιδιά ως πρόσφατα-DIS covered victims of divorce (Lacey, 1992). κάλυπτε τα θύματα του διαζυγίου (Lacey, 1992). In concert with this Σε συνεννόηση με αυτό theme, family moralists began to build a social agenda based on θέμα, ηθικολόγοι οικογένεια άρχισε να χτίζει μια κοινωνική ατζέντα που στηρίζεται σε protecting the nuclear family and preserving parents' traditional την προστασία της πυρηνικής οικογένειας και διατήρησης των παραδοσιακών γονέων authority over their children: ''Concern about threats to children εξουσία επί των τέκνων τους:'' Ανησυχία για τις απειλές για τα παιδιά meshed neatly with the fundamentalists' values.. μάτια τακτοποιημένα με τις τιμές των φονταμενταλιστών ».. . . . . For the New Για τη Νέα Right, the basic lesson was that a society that turned its back on Δεξιά, το βασικό μάθημα ήταν ότι μια κοινωνία που γύρισε την πλάτη της religion and traditional values endangered its children'' (Best, p. θρησκεία και τις παραδοσιακές αξίες σε κίνδυνο τα παιδιά του'' (Best, σ.. 182). 182). Sociology of Knowledge and the Construction of Κοινωνιολογία της Γνώσης και η κατασκευή του Social Problems Κοινωνικά Προβλήματα According to social historians, Enlightenment thought as- Σύμφωνα με τους κοινωνικούς ιστορικούς, σκέψη του διαφωτισμού όπως- sumed the existence of objective truth, which could be discov- οικονομία υποτίθεται την ύπαρξη της αντικειμενικής αλήθειας, η οποία θα μπορούσε να ανακάλυψαν ered by following ''correct'' scientific procedure. ρείται από την εξής'' σωστό'' επιστημονική διαδικασία. On the other Από την άλλη hand, adherents of the sociology of knowledge perspective refer πλευρά, ανατρέξτε οπαδοί της κοινωνιολογίας της γνώσης προοπτική to the social origins of knowledge, suggesting that ''truth'' is με τις κοινωνικές ρίζες της γνώσης, γεγονός που υποδηλώνει ότι'''' αλήθεια είναι embedded in historical and social processes (McCarthy, 1996). ενσωματωμένο στο ιστορικό και κοινωνικές διεργασίες (McCarthy, 1996). Thus knowledge, constructed socially and situated in a particular Έτσι γνώση, κατασκευάζεται κοινωνικά και βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο historical context, ''can contain and transmit all manner of values ιστορικό πλαίσιο,'' μπορεί να περιέχει και να διαβιβάζουν κάθε λογής αξίες and judgments'' (McCarthy, p. 109). και αποφάσεις'' (McCarthy, σ.. 109). Knowledge construction Κατασκευή της γνώσης involves the operation of power and, relatedly, the operation of περιλαμβάνει τη λειτουργία της εξουσίας και, relatedly, τη λειτουργία του politics (McCarthy). πολιτική (McCarthy). We draw broadly on this theoretical frame- Σχεδιάζουμε σε γενικές γραμμές αυτό το θεωρητικό πλαίσιο- work to suggest that the creation of the so-called problem of εργαστούμε για να δείχνουν ότι η δημιουργία του λεγόμενου προβλήματος του divorce in the 19th century and the articulation of the victimized διαζύγιο κατά τον 19ο αιώνα και η άρθρωση του θύματα child as the symbol of this divorce problem in the contemporary παιδί ως σύμβολο αυτού του προβλήματος διαζυγίου στη σύγχρονη context represent knowledge constructed to protect the interests, πλαίσιο αναπαράσταση γνώσης κατασκευασμένα έτσι ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντα, generally, of family moralists advocating adherence to an ide- γενικά, των ηθικολόγων οικογένεια υποστηρίζει την υιοθέτηση ενός ide- alized vision of the so-called traditional nuclear family. συνειδητοποίησαν το όραμα του λεγόμενου παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια. One way that interest groups construct knowledge involves Ένας τρόπος ότι οι ομάδες συμφερόντων γνώση κατασκευή περιλαμβάνει the creation of social problems. η δημιουργία των κοινωνικών προβλημάτων. In studying social problems, Στη μελέτη των κοινωνικών προβλημάτων, scholars tend to use either the objectivist or the constructionist μελετητές τείνουν να χρησιμοποιούν είτε το Objectivist ή το κονστρουκτιβιστικές approach. προσέγγιση. Objectivists contend that social problems are defined Objectivists υποστηρίζουν ότι ορίζονται τα κοινωνικά προβλήματα by the existence of real (objectively given) conditions that are από την ύπαρξη των πραγματικών (αντικειμενικά δεδομένη) τους όρους που είναι threatening or damaging, such as any condition that causes death, απειλεί ή βλάπτει, όπως κάθε κατάσταση που προκαλεί θάνατο, spreads disease, shortens life expectancy, or reduces the quality εξάπλωσης της νόσου, μειώνει το προσδόκιμο ζωής, ή να μειώνει την ποιότητα of life on a large scale. της ζωής σε μεγάλη κλίμακα. The objectivist approach conceives of Η προσέγγιση Objectivist συλλαμβάνει social problems primarily as a product of dysfunctions, social κοινωνικά προβλήματα κυρίως ως προϊόν των δυσλειτουργιών, την κοινωνική disorganization, role and value conflicts, and norm violation αποδιοργάνωση, ο ρόλος και η αξία των συγκρούσεων, καθώς και παραβίαση κανόνα (Goode & Ben-Yehuda, 1994). (Goode & Ben-Yehuda, 1994). In contrast, social construction- Σε αντίθεση, η κοινωνική κατασκευή- ism, now the dominant paradigm in the sociological study of ISM, τώρα το κυρίαρχο πρότυπο στην κοινωνιολογική μελέτη του social problems, takes a more subjective or relativistic approach. κοινωνικά προβλήματα, χρειάζεται μια πιο υποκειμενική ή Σχετικιστική προσέγγιση. To constructionists, similar social conditions do not necessarily Για constructionists, παρόμοιες κοινωνικές συνθήκες δεν πρέπει απαραιτήτως produce similar social problems because it is the collective def- παράγουν παρόμοια κοινωνικά προβλήματα, διότι είναι η συλλογική-def inition of the condition as troublesome that constructs it as a σμό του όρου ως ενοχλητικό που το κατασκευάζει ως social problem. κοινωνικό πρόβλημα. In practice, social problems are constituted by Στην πράξη, τα κοινωνικά προβλήματα που αποτελείται από groups asserting grievances and making claims about putative ομάδες υποστηρίζοντας παράπονα και τις αξιώσεις σχετικά με υποτιθέμενη social conditions (Schneider, 1985; Spector & Kitsuse, 1987). κοινωνικές συνθήκες (Schneider, 1985? Spector & Kitsuse, 1987). Social problems arise when advocacy groups advance claims that Κοινωνικά προβλήματα προκύπτουν όταν εκ των προτέρων ομάδες υπεράσπισης υποστηρίζει ότι generate public concern; that is, an issue becomes a social prob- δημιουργούν ανησυχία για τη δημόσια? δηλαδή, ένα θέμα που γίνεται ένα κοινωνικό προβλή- lem to the degree that it is publicly defined as disagreeable (Goo- βλημα στο βαθμό που είναι δημοσίως ορίζεται ως δυσάρεστες (Goo- de & Ben-Yehuda). de & Ben-Yehuda). According to Best (1990) and other social problems re- Σύμφωνα με τον καλύτερο (1990) και άλλα κοινωνικά προβλήματα εκ νέου searchers, those advancing claims are typically motivated by a ερευνητές, οι εν λόγω ισχυρισμοί προώθηση συνήθως υποκινούνται από ένα desire to affirm the correctness of their own values and to seek επιθυμούν να επιβεβαιώσουν την ορθότητα των δικών τους αξιών και να αναζητήσουν validation that their issue is worthy of widespread public atten- επικύρωση ότι το θέμα τους είναι αντάξια της διαδεδομένη δημόσια προσοχή tion. TION. Groups most successful at defining social problems are Ομάδες πιο επιτυχημένες στον καθορισμό των κοινωνικών προβλημάτων είναι those with a strong interest in the issue, resources to promote αυτά με ένα έντονο ενδιαφέρον για το θέμα, οι πόροι για την προώθηση της their problem definition, and the credibility to do so (Goode & ορισμό του προβλήματος τους, η αξιοπιστία και να το πράξει (Goode & Ben-Yehuda, 1994). Ben-Yehuda, 1994). As groups make claims about certain social Ως ομάδες κάνουν ισχυρισμούς για ορισμένες κοινωνικές conditions, others respond. συνθήκες, άλλοι αποκρίνονται. It is this act of claims making and Είναι αυτή η πράξη της λήψης αποφάσεων και απαιτήσεων counter-claims making that turns an objective issue, which may ανταπαιτήσεις κάνει που κάνει μια αντικειμενική ζήτημα, το οποίο μπορεί να or may not have attracted prior attention, into a social problem ή μπορεί να μην προσελκύσει την προσοχή πριν, σε ένα κοινωνικό πρόβλημα (Best; Schneider, 1985). (Καλύτερο? Schneider, 1985). Although advocacy groups have always Παρά το γεγονός ότι ομάδες προάσπισης έχουν πάντα attempted to further their interpretation of social problems προσπάθησαν να προωθήσουν την ερμηνεία τους από τα κοινωνικά προβλήματα through public discourse, the context in which those claims have μέσω του δημόσιου λόγου, το πλαίσιο στο οποίο έχουν αυτές οι απαιτήσεις been advanced has changed dramatically over the past century. έχει προχωρήσει έχει αλλάξει δραματικά τον τελευταίο αιώνα. As Mills (1959) pointed out many years ago, the transformation Όπως Μύλοι (1959) επεσήμανε πριν από πολλά χρόνια, η μετατροπή of personal troubles into social issues requires marshaling eco- των προσωπικών προβλήματα σε θέματα κοινωνικής απαιτεί παράταξης οικο- nomic and political resources. οικονομικής και πολιτικούς πόρους. In the modern era, contests over Στη σύγχρονη εποχή, σε διαγωνισμούς defining the meaning of social problems have been increasingly η έννοια των κοινωνικών προβλημάτων που έχουν όλο και περισσότερο shaped by the influence of special interest groups and the schol- διαμορφώνεται από την επίδραση των ομάδων ειδικών συμφερόντων και της schol- ars, think tanks, and media coverage that support them. ARS, think tanks, και μέσα μαζικής ενημέρωσης που τους υποστηρίζουν. Gusfield (1996) pointed out how successful claims about Gusfield (1996) τόνισε το πόσο επιτυχής ισχυρίζεται περίπου social problems tend to invoke notions of societal consensus, κοινωνικά προβλήματα τείνουν να επικαλούνται τις έννοιες της κοινωνικής συναίνεσης, rather than staking out different sides on a political issue. αντί να ποντάρει από διάφορες πλευρές σε ένα πολιτικό ζήτημα. This Αυτό distinction is referred to in the social movements literature as διάκριση που αναφέρεται στην κοινωνική λογοτεχνία κινήσεις όπως consensus movements versus conflict movements (McCarthy, κινήσεις συναίνεσης έναντι των κινήσεων των συγκρούσεων (McCarthy, Wolfson, Baker, & Mosakowski, 1988) or in the political science Wolfson, Baker, & Mosakowski, 1988) ή στην πολιτική επιστήμη literature as consensus issues versus conflict issues (Hayes, βιβλιογραφία για τα θέματα συναίνεσης έναντι των θεμάτων σύγκρουσης (Hayes, 1981). 1981). An example of a conflict issue is abortion: prolife and Ένα παράδειγμα ενός θέματος σύγκρουση είναι η έκτρωση: PROLIFE και prochoice social movements are clear adversaries, and most often Prochoice κινήσεις είναι σαφείς κοινωνικούς αντιπάλους, και πιο συχνά the issue is seen as a political one. το θέμα θεωρείται ως πολιτικό. In contrast, child abuse is a Σε αντίθεση, την κακοποίηση των παιδιών είναι ένα consensus issue, and when it appeared on the scene in the 1970s, θέμα συναίνεσης, και όταν εμφανίστηκε στη σκηνή στη δεκαετία του 1970, the absence of controversy or adversaries enabled it to be framed η απουσία της διαμάχης ή αντιπάλους της επέτρεψε να ενταχθεί by experts as a social problem in terms of societal consensus από τους ειδικούς ως ένα κοινωνικό πρόβλημα από την άποψη της κοινωνικής συναίνεσης and for legislation to be developed and passed rapidly (Best, και για τη νομοθεσία που πρέπει να αναπτυχθούν και να περάσει γρήγορα (Best, 1990; Gusfield, 1996). 1990? Gusfield, 1996). Opinion polls conducted in the mid-1970s Σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης στα μέσα της δεκαετίας του 1970 showed that only about 1 in 10 Americans considered child έδειξε ότι μόνο περίπου 1 στους 10 Αμερικανούς θεωρείται παιδί abuse a serious problem, but by the 1990s, 9 of 10 did (Mag- καταχραστεί ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά από τη δεκαετία του 1990, 9 από 10 έκανε (Mag- nuson, 1983; Straus, 1994; Coltrane & Collins, 2001). nuson, 1983? Straus, 1994? Κολτρέιν & Collins, 2001). National Εθνική media campaigns, the establishment of child abuse hotlines, and εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης, η δημιουργία ανοικτών γραμμών επικοινωνίας κακοποίησης παιδιών, και frequent media attention transformed an issue that was virtually συχνή προσοχή των μέσων ενημέρωσης μετατρέψει ένα θέμα που ήταν σχεδόν
--------------------------------------------------------------------------------
Page 5 Σελίδα 5
2003, Vol. 2003, Vol. 52, No. 4 52, Αρ. 4 367 367 Special Ειδικές Collection Συλλογή ignored for centuries into a major social problem. αγνοείται εδώ και αιώνες σε ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα. ''Missing chil- '' Λείπει παι- dren'' is another consensus issue that was transformed into a dren'' είναι ένα άλλο θέμα συναίνεση που είχε μετατραπεί σε ένα national problem on the basis of dramatized personal tragedy and εθνικού προβλήματος στη βάση των δραματοποιημένων προσωπική τραγωδία και widespread media coverage (despite relatively low incidence lev- διαδεδομένη ειδησεογραφική κάλυψη (παρά το σχετικά χαμηλό ποσοστό επί- els and ambiguous statistics; see Best, 1990). ELS και διφορούμενη στατιστικά στοιχεία? δείτε, Best 1990). One reason that Ένας λόγος για τον οποίο the latter issues could be easily framed in terms of public con- τα τελευταία θέματα που θα μπορούσαν εύκολα να πλαισιωθεί από την άποψη της δημόσιας con- sensus was the mobilization of the symbol of the child as victim Sensus ήταν η κινητοποίηση του συμβόλου του παιδιού ως θύματος (Best). (Καλύτερο). Alternatively, the antiabortion movement has been less Εναλλακτικά, το κίνημα antiabortion ήταν λιγότερο successful (until the relatively recent use of ultrasound and other επιτυχής (μέχρι την σχετικά πρόσφατη χρήση των υπερήχων και άλλες technology to ''person-ize'' the fetus) at portraying the fetus as τεχνολογία για να'' άτομο''-Ize το έμβρυο) να απεικονίσουν το έμβρυο ως a victimized child, and the issue remains largely cast as feminists ένα παιδί θύμα, και το ζήτημα παραμένει σε μεγάλο βαθμό πετάχτηκε ως φεμινίστριες versus antifeminists. έναντι antifeminists. Similarly, 19th- and early 20th-century attempts to frame Ομοίως, του 19ου και 20ου αιώνα, επιχειρεί να πλαισιώσει the divorce problem as a consensus issue were not successful, το πρόβλημα διαζύγιο ως θέμα συναίνεση δεν ήταν επιτυχείς, in part because the first wave of the feminist movement was busy εν μέρει επειδή το πρώτο κύμα του φεμινιστικού κινήματος ήταν απασχολημένος advocating for women's right to end bad marriages. υποστηρίζει για το δικαίωμα των γυναικών να τελειώσει άσχημα γάμους. Current at- Ενταση στο- tempts to frame the divorce problem as a consensus issue have δελεάζει για να πλαισιώσει το πρόβλημα διαζύγιο ως θέμα συναίνεσης έχουν been somewhat more successful, primarily because of cultural ήταν κάπως πιο επιτυχημένη, κυρίως λόγω της πολιτισμικής shifts placing a high value on the emotional well-being of chil- μετατοπίζει την τοποθέτηση μιας υψηλής αξίας για την συναισθηματική ευεξία των παι- dren. dren. Casting the child as a victim of divorce, experts such as Χύτευση το παιδί ως θύμα του διαζυγίου, εμπειρογνώμονες, όπως Wallerstein et al. Wallerstein et al. (2000) began to suggest that parents (especially (2000) άρχισαν να δείχνουν ότι οι γονείς (ιδίως mothers) ought to follow the lead of earlier generations, when- μητέρες) πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των προηγούμενων γενεών, όταν- ever it was at all possible, by overlooking problems with their ποτέ δεν ήταν καθόλου δυνατό, με θέα τα προβλήματα με τους marriage and staying together ''for the sake of the children.'' ο γάμος και η παραμονή μαζί'' για το καλό των παιδιών.'' With the help of think tanks with public relations skills such as Με τη βοήθεια των ιδεών με τις δημόσιες σχέσεις δεξιότητες, όπως η the Institute for American Values (IAV) and its Council on Fam- το Ινστιτούτο για τις αμερικανικές αξίες (IAV) και του Συμβουλίου της σχετικά με Fam- ilies, media coverage of such issues became widespread and per- ilies, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των εν λόγω ζητημάτων έγινε ευρέως διαδεδομένη και ανά- sistent. sistent. Foundation and private funding has enabled organiza- Ίδρυμα και ιδιωτική χρηματοδότηση επέτρεψε οργα- tions such as these to operate outside the normal constraints of κες, όπως αυτές να λειτουργούν έξω από τις συνήθεις περιορισμούς του scholarly peer review; celebrating the benefits of marriage and επιστημονική αξιολόγηση από ομότιμους? γιορτάζει τα οφέλη του γάμου και the negative ''sleeper effects'' of divorce on children, researchers οι αρνητικές επιπτώσεις'' κρεβάτι'' του διαζυγίου για τα παιδιά, οι ερευνητές who affiliate with these types of organizations often take their θυγατρικών που με αυτούς τους τύπους των οργανισμών λαμβάνουν συχνά τους message directly to the media, and through them, to the public. μήνυμα απευθείας στο μέσο, και μέσω αυτών, για το κοινό. Counterposed against Wallerstein's portrait of long-term Αντιπαρατίθεται κατά πορτρέτο του Wallerstein των μακροπρόθεσμων damaged children of divorce is research conducted by psychol- κατεστραμμένα τα παιδιά του διαζυγίου είναι η έρευνα που διεξάγεται από την ψυχολογία ogists such as E. Mavis Hetherington (see Hetherington, 2003, ogists όπως Ε. Mavis Hetherington (βλ. Hetherington, 2003, this issue; also Hetherington & Kelly, 2002). αυτό το θέμα? επίσης Hetherington & Kelly, 2002). Hetherington's re- Re-Hetherington του search, beginning in the early 1970s, involved long-term study αναζήτηση, ξεκινώντας στις αρχές του 1970, συμμετέχει μακροχρόνια μελέτη of approximately 1,400 divorced families and included their περίπου 1.400 διαζευγμένων οικογενειών τους και συμπεριλαμβάνονται 2,500 children (Hetherington & Kelly, 2002). Based on these Με βάση αυτά τα data, she concluded that although neither pleasant nor painless, divorce was not the inevitable disaster to children that Waller- stein's research suggested. Media reports of the effects of divorce sometimes juxtapose Hetherington and Wallerstein as the ''rosy'' and ''dark'' sides of divorce, or the half-full versus the half- empty glass, respectively (see, for instance, Duenwald, 2002). Hetherington presents data showing that the glass is actually ''three-quarters full of reasonably happy and competent adults and children. και τα παιδιά. . . . . resilient in coping with the challenges of divor- ce'' (Levine, 2002). Nevertheless, the dark side of divorce, rep- resented by Wallerstein's accounts, tends to take precedence in media reports. Our exploratory review of the Readers' Guide to Periodical Literature Indices from 1980 through 2002 (Cannon, 2002; Gauthier, 2001; Gauthier & Marra, 1980–1999; Marra, 2000; Readers' Guide to Periodical Literature, 2002), as well as the National Newspaper Index from 1977 through December 2002, indicates that media references to Wallerstein outnumber those to Hetherington by approximately 14 to 1 for the former and 6 to 1 for the latter, making Wallerstein substantially more visible as a popular expert on the issue of divorce. By contrast, the Social Sciences Citation Index (1975– 2002), which catalogs references to scholarly and scientific jour- nals, lists more references to Hetherington than to Wallerstein, suggesting that peers are more likely to view Hetherington as an academic expert on divorce. Of the two experts, why is Wall- erstein more likely to be cited in the popular press? Part of the Μέρος της answer lies in Hetherington's assertion that divorce and its af- termath are complex processes for both parents and their children (Hetherington, 2002; Hetherington & Kelly, 2002), an assertion that, unlike Wallerstein's focus on the harm done to children victimized by divorce, obfuscates the consensus frame of the divorce problem promoted by family moralists. Thus while con- ceding Hetherington's scholarship, family moralists such as Gal- lagher (2002b, p. 50) reiterate the child as victim theme, claim- ing that the ''larger questions raised by. . . . . divorce are not, ulti- mately, scholarly ones. How and when can it be right for mothers and fathers to cause brutal pain to their children?'' Rhetoric of Divorce Claims Claims made by groups seeking to define, publicize, and ameliorate social problems can be categorized into grounds, war- rants, and conclusions (Best, 1990; Coltrane & Hickman, 1992; Toulmin, 1958). Grounds supply the assumptions on which the problem is grounded (Best), typically including definitions, sup- posedly representative examples (often horror stories or dramatic cases), and (usually huge) numeric estimates. For the divorce problem, grounds statements have included the recitation of di- vorce frequencies and rates, large numeric estimates of children living without fathers and in poverty, and expert testimony and horror stories about children's and adults' emotional devastation from divorce (Coltrane, 2001; Wallerstein et al., 2000). Warrants ''are statements which justify drawing conclusions from the grounds.. . . . . It is in the warrants that values most often come into play'' (Best, 1987, pp. 108–109). Examples of war- rants regarding the divorce problem include the assertion that children of divorce never recover from its devastating effects; that selfishness, lack of commitment, and belief in gender equal- ity are the real reasons people divorce; that divorce is the cause of poverty for single mothers and their children; and that per- missive no-fault legal statutes were the cause of the increase in divorce rates (eg, Blankenhorn, 1995; Doherty, 1997; Fagan & Rector, 2000; Popenoe, 1996; Waite & Gallagher, 2000; Wall- erstein et al., 2000; Weitzman, 1985). These grounds and war- rants, advanced by academic experts, portray divorce as the cause of ''broken'' families. Using warrants to ''bridge the gap between grounds and conclusions'' (Best, 1987, p. 114), claims makers advocate for particular actions or social policy changes that they assert would alleviate the social problem. In rhetoric about the divorce prob- lem, social movement activists claim that feuding parents should stay together for the sake of the children; that revaluing the idea of marital service and obligation would reduce divorce and im- prove family life; that marrying and not divorcing would lift women and children out of poverty; and that returning to a legal fault basis would reduce the incidence of divorce (see Coltrane, 2001; Fagan & Rector, 2000). Each of these conclusions has a political or policy counterpart that is either being considered or is already being used in marriage promotion programs. Historical research shows that when a situation comes to be seen as a social problem, a particular discourse is applied to it, and policies are channeled in particular directions (Gusfield, 1996). The language applied to social problems leads to different meanings and evaluations; for example, government aid to farm-
--------------------------------------------------------------------------------
Page 6 Σελίδα 6
368 368 Family Relations Special Ειδικές Collection Συλλογή ers is called ''parity,'' government aid to business through tax cuts is called ''economic incentives,'' but government aid to poor people is called ''welfare'' or ''help'' (Edelman, 1977). Waller- stein and other members of the IAV's Council on Families have enjoyed success in reframing the divorce problem to be about the children: ''What brings us together is our concern for chil- dren. This concern leads us to focus on the state of marriage and family life in America'' (Popenoe, Elshtain, & Blankenhorn, 1996, p. 294). In Marriage in America: A Report to the Nation (Popenoe et al.), the Council begins by raising the specter of a ''culture of divorce and unwed parenthood'' that is threatening the well-being of children: America's divorce revolution has failed. The evidence of Η απόδειξη της failure is overwhelming. The divorce revolution—by which we mean the steady displacement of a marriage culture by a culture of divorce and unwed parenthood—has created ter- rible hardships for children. It has generated poverty within families. οικογένειες. It has burdened us with unsupportable social costs. (p. 293) Success for claims makers in defining a social problem also involves figurative ''ownership'' of the problem. Once a partic- ular problem definition becomes generally accepted, former claims makers become authorities on the issue, taking control of policies and programs designed to correct it (Best, 1990; Gus- field, 1996). For instance, Wallerstein, one of the initial claims makers on divorce's effect on children, has since become a noted authority on issues relating to divorce in general. In this capacity, she has filed amicus curiae (friend of the court) briefs setting forth her expert opinion on divorce-related matters. For example, Για παράδειγμα, one such brief that she filed, relating to the issue of relocation after divorce, provided testimony on which the California Su- preme Court decision In re Marriage of Burgess (1996) appeared to rely (Warshak, 2000). Once an interested group has been involved in the political process of defining a social problem, it is easier for them to mobilize support for their framing of potential solutions (Best, 1990). 1990). Those in authority (the ''experts'') are generally able to create an implicit and taken-for-granted ''legitimizing frame'' that governs the problem and ''would-be challengers face the problem of overcoming a definition of the situation that they themselves may take as part of the natural order'' (Gamson, 1985, p. 616). In the case of the promarriage movement, lan- guage drawn from interested so-called experts about the supe- riority of two-parent families (a legitimizing frame for the di- vorce problem) was inserted into the welfare reform act of 1996, the Personal Responsibility and Work Opportunity Reconcilia- tion Act, lending legitimacy to claims about the desirability of marriage and the negative effects of divorce. Similarly, recent appointment of fatherhood/marriage advocates to Health and Hu- man Services and the White House Office of Faith Based Pro- grams has helped promote a moral view of the superiority of two-parent families. Ambiguity in Divorce Statistics Ambiguity in official divorce statistics has encouraged di- vergent claims about divorce since the 1800s. Numeric estimates and rates have been difficult to track because of inadequate his- torical data and, more recently, because of changing procedures for collecting and reporting divorce statistics. As early as 1869, Woolsey bemoaned the fact that divorce ''statistics are meager. . . . . . . May we not hope that some member of the new and vig- orous society of Social Science will take up this subject and bring to light something more complete'' (p. 180). Nonetheless, Παρ 'όλα αυτά, in spite of Woolsey's appeal, it was not until 1889 that the first divorce statistics were published on a national level, only after extensive lobbying by the National Divorce Reform League (see Adams, 2003). In the modern era, the National Center for Health Statistics (NCHS) is the principal Federal agency collecting national mar- riage and divorce statistics in the United States, but the validity and reliability of these data have been deteriorating for several decades. δεκαετίες. Although the US government collected marriage and divorce data through various methods starting in the late 1800s, it was not until 1957 that formal Registration Areas were created for reporting detailed marriage and divorce data to NCHS (Fed- eral Register, 1995). Citing incomplete coverage, deterioration in data quality, and financial resource constraints, the NCHS dis- continued state support and national reporting of marriage and divorce registration statistics in 1996 (Federal Register). As was the case a century ago, the lack of comprehensive and authori- tative data from the federal government on marriage and divorce has encouraged advocacy groups to advance their own claims, often through the use of experts, about incidence rates, typifying examples, and their implications. When official statistics are am- biguous or unavailable, claims makers can use the media to ad- vance their own version of the problem, placing more emphasis on dramatic and vivid cases than on careful scientific studies with randomized sample selection and multivariate analytic con- trols. trols. Thus Wallerstein, whose research is anecdotal, rather than statistical (see Amato, 2003, this issue; Kelly & Emery, 2003, this issue), is a scholar whose primary findings bolster the agen- da of claims making groups such as the promarriage movement, although her stated intent is not to stop divorce altogether (Wall- erstein et al., 2000, p. xxxix). As described below, we suggest that ambiguity in divorce statistics, coupled with the increased political influence of moral family advocacy groups, sets the stage for accepting, contrary to her intent, Wallerstein's procla- mations about the potential harmful impacts of divorce on chil- dren and society as scientific evidence against divorce in its en- tirety. Contemporary Movements for Divorce and Marriage Reform In the 1990s, a promarriage public relations campaign gar- nered substantial funding and gained national visibility (Col- trane, 2001; Stacey, 1996). Borrowing tactics from recent anti- smoking efforts, organizations like the Institute for American Values developed media advertising and political lobbying to advance the idea that lifelong marriage is unequivocally good for men, women, and children and that the government should promote it through various programs and subsidies (see, for in- stance, Gallagher, 2002a). From the beginning, this campaign has claimed that a social science consensus exists about the evils of divorce and has encouraged scholars to become advocates for reforming current marriage laws: Social scientists and other experts in academia and govern- ment—whose views reverberate throughout the culture— have a particular responsibility to let the public know about the large and compelling body of scientific evidence that marriage matters.. . . . . The academics who are the profes-
--------------------------------------------------------------------------------
Page 7 Σελίδα 7
2003, Vol. 2003, Vol. 52, No. 4 369 369 Special Ειδικές Collection Συλλογή sional custodians of the family—who train the next gener- ation of social workers, reporters, women's magazine edi- tors, teachers, counselors, psychiatrists, family lawyers, and even the clergy—have a particular obligation to call their students' attention to the research pointing to the powerful importance of enduring marriage for both adults and chil- dren (Waite & Gallagher, 2000, p. 188–189; emphasis add- ed). A prime example of marriage movement evidence is The Case for Marriage: Why Married People are Happier, Healthier, and Better Off Financially (Waite & Gallagher, 2000). One re- viewer likens this book by an academic and a partisan journalist to ''an infomercial for marriage. . . . . [in which] they hail the 'over- whelming scientific evidence' they've gathered proving marriage is 'good for you.'. . . . . Marriage, in their treatise, becomes a kind of universal wonder product, Prozac without the side effects'' (Russo, 2001, p. 1). Additional ''evidence'' comes from other researchers affiliated with the Institute for American Values who team up with journalists to focus on the negative effects of di- vorce, similarly portraying them as clear and unambiguous. Thus Έτσι in The Unexpected Legacy of Divorce (Wallerstein et al., 2000, p. σ.. 297), the academic and journalist authors claim, ''the effects of divorce are long-term. We know that the family is in trouble. We have a consensus that children raised in divorced or remar- ried families are less well adjusted than those raised in intact families.'' Although the authors claim consensus with respect to what is implied to be ''universal'' harm to children growing up in divorced and remarried families, in fact, social scientists are far from total agreement on the subject (see, for instance, Amato, 2003, this issue; Hetherington, 2003, this issue; Hetherington & Kelly, 2002; Kelly & Emery, 2003, this issue). Nevertheless, the Παρ 'όλα αυτά, η claim is given legitimacy by media exposure: The Unexpected Legacy of Divorce (Wallerstein et. al., 2000) has been the focus of stories in the Los Angeles Times, Newsweek, the New York Times, and US News and World Report (see Amato), as well as the cover story of Time Magazine in September, 2000 (Kirn, 2000), asking ''Should You Stay Together For the Kids?'' Sim- ilarly, Wallerstein herself was given considerable exposure as the voice of expertise in the 1997 video airing on the Public Broad- casting System (PBS), Children of Divorce, which argued that a consensus exists about ''the terrible toll divorce has taken on a generation of children'' (PBS, 1997). This film was produced by Whidbey Island Films, recipient of $1.3 million in funding from the conservative Olin, Bradley, and Scaife Foundations (Coltra- ne, 2001). Although not the only researcher showcased on the program, Wallerstein was credited by the moderator with being the foremost expert in the country on the effects of divorce on children, and her commentary was given added legitimacy (and effect) by being interwoven with scenes of despondent children reflecting on the experience of their parents' divorce. In this way, Με τον τρόπο αυτό, media and public exposure, funded by political activists, add to the credibility of the expert's ''evidence,'' even in the absence of data considered to be hard science. Because the well-funded marriage movement enjoyed wide- spread access to the media in the late 1990s and early 2000s, family and welfare debates are now framed around the morality of individual responsibility, focusing on metaphors that blame women for frivolously wanting to end bad marriages and char- acterizing single and divorced mothers as short-sighted and self- serving (Seccombe, 1999). This is in large part because of the acceptance of the expert testimony of advocates like Wallerstein, Horn, Eberly, Waite, Gallagher, Popenoe, Whitehead, Blanken- horn, Glenn, and others who hold leadership positions in family moralist organizations like the National Marriage Project, the Institute for American Values, and the National Fatherhood Ini- tiative. (Wallerstein is on the Advisory Boards of the National Marriage Project and the National Fatherhood Initiative and is a longtime member of the Institute for American Values' Council on Families.) These organizations have received millions of dol- lars from foundations that also fund politically conservative causes and think tanks (eg, Heritage Foundation, American En- terprise Institute, Hudson Institute; see Coltrane, 2001). The Ο emergence of these hybrid political-religious organizations is not unprecedented, but the speed with which they have embraced government ''solutions'' to moral ''problems'' and their success in gaining influence in Washington has been remarkable (Berlet & Lyons, 2000; Coltrane; Diamond, 1996; Stacey, 1996). The Ο idea of increasing government activities to promote moral and religious causes was once anathema to most conservatives (Kintz, 1997), but political coalitions embracing this strategy are credited with an unprecedented number of conservative Repub- lican victories since 2000, including gaining the presidency (Col- trane). These coalitions also provided a political and cultural con- text in which ''bad news'' messages about divorce gained legit- imacy. Primarily because evangelical Christians constitute the largest religious group in the nation, and because they are in- creasingly likely to embrace worldly activism, family morality has gained political legitimacy (Brooks, 2002; Coltrane, 2001; Masci, 2001). Antidivorce and promarriage proposals in the United States, such as those of the Institute for American Values and the National Fatherhood Initiative, typically focus on pro- moting respect for fatherhood, treating men as natural leaders of the family, favoring heterosexual married couples over other family types, making divorce more difficult, and allowing reli- gious institutions a larger role in defining and regulating mar- riage (Gallagher, 2002a; Horn & Sylvester, 2002). These pro- posals appeal to many family traditionalists and religious con- servatives. Although apparently not explicitly designed to restrict the rights of women, most feminists see these family moralist proposals as doing just that (Bounds, 1996; Diamond, 1996; Kintz, 1997). Thus the politics of gender and religion are im- plicated in contemporary proposals for divorce and marriage re- form, just as they were a century ago. Discussion Συζήτηση By tapping into social anxiety about the changing role of women and the well-being of children, political/religious coali- tions with generous foundation funding have been able to put family morality back on the domestic policy agenda. Our his- torical analysis suggests that proclamations about a marriage cri- sis are not new and that they reflect longstanding tensions within American culture that resurface periodically in public and polit- ical rhetoric. Claims that divorce inevitably and seriously dam- ages children and hastens the breakdown of American society are symbolic tools used to defend a specific moral vision for families and gender roles within them. The coexistence of the demand for gender equality and the cultural remnants of separate gender spheres in American society produces contradictory tendencies that are not easily resolved in the individual or in the polity. Few people, including family mor- alists, overtly call for women to retire exclusively to the domes-
--------------------------------------------------------------------------------
Page 8 Σελίδα 8
370 370 Family Relations Special Ειδικές Collection Συλλογή tic sphere or for men to be the only family breadwinners. Nev- ertheless, most moralists hold to the ideal that women's true call- ing is to nurture the family and men's is to provide for and protect ''their'' women and children. In recent decades, women’s sphere has been, if not transformed, at least refocused to reflect the ideology of ''intensive mothering'' (Hays, 1996). This ide- ology incorporates a focus on children as victims and is bolstered by assumptions about (a) mothers as primary caregivers, (b) the need for childrearing techniques that are child-centered and ex- pert-driven, and (c) an image of the child as ''innocent and pure'' (Hays, p. 8). Historical support for separate gender spheres pre- disposes many Americans to embrace this ideology of intensive mothering that conflates mothers' and children's interests. Por- traying children as innocent victims of divorce links women’s and children's interests and supports moral arguments about the sanctity of marriage and women's responsibility to maintain it. When the adversarial, victim-driven process of fault-based divorce was changed to the nonadversarial process of no-fault divorce, separate spheres ideology re-emerged within the ideol- ogy of intensive mothering. When coupled with the specter of the child as the victim of divorce, this ideology symbolically reasserts the adversarial nature of the divorce process. In current Στην τρέχουσα debates, however, the adversaries become self-indulgent parents (especially mothers, characterized as seeking divorce for selfish reasons), and the child victims of divorce. Symbolically, this rhetorical turn, bolstered by the work of experts like Wallerstein, provides justification for reasserting family morality based on assumptions about a putative natural order (Lakoff, 2002). Thus, promarriage and antidivorce activists embrace what Lakoff (2002) calls ''strict father morality.'' According to this deep-seated metaphorical understanding of the world, the strict father must have moral strength if he is to support, protect, and guide his family, and it is a virtue he must impart to his children for the good of society and the individual. As such, the world is divided into the moral and the immoral; moral strength allows one to combat evil with self-discipline and self-denial (Lakoff). When applied to divorce, this reasoning leads to the conclusions that divorce is evidence of moral failure and that the ultimate strict father—the state—ought to step in to restore order and protect the children by promoting marriage and discouraging di- vorce. Reinstituting a fault basis in divorce proceedings holds the promise of reasserting strict-father morality and defining right from wrong based on an assumed natural order. We suggest that this desire to re-establish moral reasoning in social policy has provided a major impetus for the antidivorce movement and promoted the use (and acceptance) of experts whose claims em- phasize the way in which divorce harms children. Because social problems enjoying a broad consensus are more likely to be addressed, family moralists have claimed that social science research on divorce is unequivocally negative and resounding. In this vein, Wallerstein's latest work (2000) takes on an ''unrelentingly negative tone'' (Kelly & Emery, 2003, this issue), drawing consistently on terms such as ''cruel, doom, pan- ic, tragedy, and terror in describing the effects of divorce'' (Ama- to, 2003, this issue). Ambiguity in marriage and divorce statistics has allowed divergent claims to coexist, but those groups with resources and access to media have been able to repeatedly ad- vance their version of the problem. Social scientists like Wall- erstein, whose findings fit the goals of the marriage movement and whose books and articles provide compelling stories to help frame divorce as an important social and moral problem, have been recruited into the movement and become leading experts on the subject. Backed by conservative foundation funding, movement proponents have been successful in taking their mes- sage directly to the American public, bypassing the normal checks and balances of the academic review process. Because of Εξαιτίας longstanding ambivalence about divorce in American culture, media outlets have eagerly exploited bad-news stories from re- searchers who focus on the pain and anguish of children of di- vorce even though three of four are indistinguishable from chil- dren raised in nondivorced families. Although family moralists have enjoyed success in garner- ing public attention for divorce and marriage in the past decade, we predict that they will be less successful in bringing about policies to enforce their moral vision on others. Family scholars, practitioners, and policy analysts who understand the sociology of knowledge tend to view recent proposals about marriage and divorce with skepticism. Precisely because the dramatic claims of divorce researchers have been exploited by political and moral crusaders, we should be cautious about accepting their scientific validity. In addition, drawing on historical precedents, we should question whether journalistic accounts of the emotional struggles of selected children of divorce constitute a divorce crisis or a threat to the institution of marriage. The vast majority of Amer- icans continue to believe that marriage is one of the most im- portant aspects of human life, and 9 in 10 will marry (Coltrane & Collins, 2001). Americans also accept divorce, and most do not think that the government should restrict divorce or subsidize churches to promote marriage (eg, Pew Research Center, 2002). One could reasonably conclude that acceptance of divorce is an outgrowth of the high expectations that Americans hold for mar- riage. σίμων. The simultaneous acceptance of marriage and divorce puts pressure on individuals to protect their own interests at the same time that they invest in long-term relationships (Arendell, 1986, 1995; Hackstaff, 1999; Kurz 1995). Recognizing that most Americans are deeply committed to marriage and also committed to protecting their self-interest will lead to more effective coun- seling and family life education than relying on polarizing proc- lamations about the sanctity of marriage or the harmful effects of divorce. Conclusion Συμπέρασμα Drawing on the sociology of knowledge, we have examined the ways in which the so-called divorce problem and the sym- bolic use of the child as a victim of divorce are socially con- structed to reinforce the interests of certain groups of family moralists. Understanding this allows us to see divorce not as the universal moral evil depicted by divorce reformers, but as a high- ly individualized process that engenders different experiences and reactions among various family members, each with his or her own self-interests. Recognizing that ''just saying no'' to di- vorce (for the sake of the children) is a vastly oversimplified soundbite grounded in idealization of the traditional notion of feminine self-sacrifice for the family, therapists and policy ana- lysts should avoid conflating mothers' interests with children's. Mothers', children's, and fathers' interests are neither identical nor diametrically opposed as divorce reformers would have us believe. As Wallerstein maintains, children's voices must be heard; so, too, must be heard the voices of mothers and fathers who face extremely complex and difficult decisions about their (and their children's) future as they contemplate divorce. The Ο complexity and struggle associated with divorce, captured by the Kelly (2003) and Emery and Hetherington (2003) articles in this
--------------------------------------------------------------------------------
Page 9 Σελίδα 9
2003, Vol. 2003, Vol. 52, No. 4 371 371 Special Ειδικές Collection Συλλογή issue of Family Relations, suggest that divorcing parents are not the ''inattentive, selfish, narcissistic, abandoning parents intent on self-gratification'' portrayed in the accounts of Wallerstein (Kelly & Emery, 2003, p. 358). Finally, as members of a society that values individual self- fulfillment and self-actualization, we need to keep in mind that divorce can be a prerequisite to finding fulfillment in some later relationship. σχέση. We accept divorce for the reason that we view mar- riage as too valuable a road to happiness to accept being less than happy in our own marriages. Thus, divorce is likely to be with us as long as we hold marriage dear. Rather than discourage divorce per se, we, as a society, need to encourage more humane divorce that minimizes pain and disturbance to all involved, par- ticularly the children, even while recognizing the necessity of divorce in a culture such as our own. In this regard, we suggest that the efforts of divorce reformers might be better directed toward providing the sorts of emotional and material supports that encourage and maintain healthy marriages (full employment, living wages, gender equity, and community support for both parents and children), rather than attempting to enforce the ide- alistic (and unrealistic) notion of staying in unhealthy and un- happy marriages ''for the sake of the children.'' References Αναφορές Adams, MA (2003). Constructing the essential family: A comparison of nine- teenth and twentieth century marriage reform movements. Unpublished doc- toral dissertation, University of California, Riverside. Allen, KR (2000). A conscious and inclusive family studies. Journal of Mar- riage and the Family, 62, 4–17. Amato, PR (2003). Reconciling divergent perspectives: Judith Wallerstein, quantitative family research, and children of divorce. Family Relations, 52, 331–339. Arendell, T. (1986). Mothers and divorce: Legal, economic, and social dilemmas. Berkeley, CA: University of California Press. Arendell, T. (1995). Fathers and divorce. Thousand Oaks, CA: Sage. Basch, N. (1999). Framing American divorce: From the revolutionary genera- tion to the Victorians. Berkeley, CA: University of California Press. Berlet, C., & Lyons, MN (2000). Right-wing populism in America: Too close for comfort. New York: Guilford Press. Best, J. (1987). Rhetoric in claims-making: Constructing the missing children problem. Social Problems, 34, 101–121. Best, J. (1990). Threatened children: Rhetoric and concern about child victims. Chicago: University of Chicago Press. Σικάγο: Πανεπιστήμιο του Τύπου του Σικάγου. Blake, NM (1962). The road to Reno: A history of divorce in the United States. New York: Macmillan. Νέα Υόρκη: Macmillan. Blankenhorn, D. (1995). Fatherless America: Confronting our most urgent social problem. New York: Basic Books. Bolt, C. (1993). The women's movements in the United States and Britain from the 1790s to the 1920s. Amherst, MA: University of Massachusetts Press. Bounds, E. (1996). Between the devil and the deep blue sea: Feminism, family values, and the division between public and private. Journal of Feminist Stud- ies in Religion, 12, 111–126. Bowlby, J. (1953). Child care and the growth of love. London: Penguin Books. Bradford, L. (1997). The counterrevolution: A critique of recent proposals to reform no-fault divorce laws. Stanford Law Review, 49, 607–636. Brooks, C. (2002). Religious influence and the politics of family decline concern: Trends, sources, and US political behavior. American Sociological Review, 67, 191–211. Caldwell, KL (1998). Not Ozzie and Harriet: Postwar divorce and the Amer- ican liberal welfare state. Law and Social Inquiry, 23, 1–49. Cannon, DM (Ed.). (2002). Readers' guide to periodical literature: An author and subject index, 61. New York: HW Wilson. Cherlin, A. (1999). Going to extremes: Family structure, children's well-being, and social science. Demography, 36, 421–428. Cherlin, A. (2000). Generation ex-. The Nation, 271 (19), 62. Chetwynd, L. (Writer), & Dunlap, G. (Director). (1997). (1997). Children of divorce [Television series episode]. In C. Denke (Producer), National Desk. Alexan- dria, VA: PBS Video. Chodorow, N., & Contratto, S. (1992). The fantasy of the perfect mother. In B. Thorne & M. Yalom (Eds.), Rethinking the family: Some feminist questions (pp. 191–214). Boston: Northeastern University Press. Βοστώνη: Northeastern University Press. Coltrane, S. (1998). Gender and families. Thousand Oaks, CA: Pine Forge Press. Coltrane, S. (2001). Marketing the marriage ''solution'': Misplaced simplicity in the politics of fatherhood. Sociological Perspectives, 44 , 387–422. Coltrane, S., & Collins, R. (2001). Sociology of marriage and the family: Gen- der, love, and property. Belmont, CA: Wadsworth. Coltrane, S., & Hickman, N. (1992). The rhetoric of rights and needs: Moral discourse in the reform of child custody and child support laws. Social Prob- lems, 39, 400–420. Coontz, S. (1992). The way we never were: American families and the nostalgia trap. New York: Basic Books. Coontz, S. (1997). The way we really are: Coming to terms with America’s changing families. New York: Basic Books. Cott, N. (1976). Eighteenth-century family and social life revealed in Massa- chusetts divorce records. Journal of Social History, 10, 20–43. Cott, NF (2000). Public vows: A history of marriage and the nation. Cam- bridge, MA: Harvard University Press. Degler, CN (1980). At odds: Women and the family in America from the revolution to the present. New York: Oxford University Press. Diamond, S. (1996). Facing the wrath: Confronting the right in dangerous times. Monroe, ME: Common Courage Press. Doherty, WJ (1997). The best of times and the worst of times: Fathering as a contested arena of academic discourse. In AJ Hawkins & DC Dollahite (Eds.), Generative fathering: Beyond deficit perspectives (pp. 217–227). Thou- sand Oaks, CA: Sage. Duenwald, M. (2002, March 26). 2 portraits of children of divorce: Rosy and dark. The New York Times, p. F6. Edelman, MJ (1977). Political language: Words that succeed and policies that fail. New York: Academic Press. Fagan, PF, & Rector, R. (2000). The effects of divorce on America. The Her- itage Foundation Backgrounder Executive Summary, No. 1373. Retrieved July 14, 2001, from http://www.heritage.org/library/backgrounder/bg1373es.html Federal Register. (1995, December 15). Change in marriage and divorce data available from the National Center for Health Statistics. Department of Health and Human Services, Centers for Disease Control and Prevention. Retrieved Ανακτήθηκε April 1, 2002, from http://www.cdc.gov/nchs/datawh/datasite/fnotice.htm Fineman, MA (1991). The illusion of equality: The rhetoric and reality of divorce reform. Chicago: University of Chicago Press. Friedman, LM (1984). Rights of passage: Divorce law in historical perspective. Oregon Law Review, 63, 640–669. Friedman, LM, & Percival, RV (1976). Who sues for divorce? From fault through fiction to freedom. Journal of Legal Studies, 5, 61–82. Gallagher, M. (2002a). Marriage and public policy: What can government do? New York: Institute for American Values. Gallagher, M. (2002b, March 25). Third thoughts on divorce: How good does it get? National Review On-Line. Retrieved December 10, 2002, from http:// www.nationalreview.com/comment/comment-gallagherprint032502.html Gamson, WA (1985). Goffman's legacy to political sociology. Theory and Society, 14, 605–622. Gauthier, MA (Ed.). (2001). Readers' guide to periodical literature: An author and subject index, 60. New York: HW Wilson. Gauthier, MA, & Marra, JM (Eds.). (2000). Readers' guide to periodical literature: An author and subject index, 59. New York: HW Wilson. Goode, E., & Ben-Yehuda, N. (1994). Moral panics: The social construction of deviance. Oxford, UK: Blackwell. Greven, P. (1991). Spare the child: The religious roots of punishment and the psychological impact of physical abuse. New York: Knopf. Griswold, RL (1982). Family and divorce in California, 1850–1890. Albany, NY: State University of New York Press. Grossberg, M. (1985). Governing the hearth: Law and the family in nineteenth- century America. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press. Gusfield, JR (1996). Contested meanings: The construction of alcohol prob- lems. Madison, WI: University of Wisconsin Press. Hackstaff, KB (1999). Marriage in a culture of divorce. Philadelphia: Temple University Press. University Press. Hansen, DD (1999). The American invention of child support: Dependency and punishment in early American child support law. Yale Law Journal, 108, 1123–1153. Hayes, MT (1981). Lobbyists and Legislators: A theory of political markets. New Brunswick, NJ: Rutgers University Press. Hays, S. (1996). The cultural contradictions of motherhood. New Haven, CT: Yale University Press. Yale University Press. Hetherington, EM (2002, April 8). Marriage and divorce American style: A destructive marriage is not a happy family. The American Prospect On-Line,
--------------------------------------------------------------------------------
Page 10 Σελίδα 10
372 372 Family Relations Special Ειδικές Collection Συλλογή 13, 62–63. Retrieved December 10, 2002, from http://www.prospect.org/ print-friendly/print/V13/7/hetherington-e.html Hetherington, EM (2003). Intimate pathways: Changing patterns in close per- sonal relationships across time. Family Relations, 52, 318–331. Hetherington, EM, & Kelly, J. (2002). For better or for worse: Divorce re- considered. New York: Norton. Horn, WF, & Sylvester, T. (2002). Father facts. Gaithersburg, MD: National Fatherhood Initiative. In re the Marriage of Burgess. 913 P.2d 473 (Cal. 1966). Kay, HH (2000). From the second sex to the joint venture: An overview of women's rights and family law in the United States during the twentieth cen- tury. California Law Review, 88, 2017–2093. Kelly, JB, & Emery, RE (2003). Children's adjustment following divorce: Risk and resilience perspective. Family Relations, 52, 352–362. Kintz, L. (1997). Between Jesus and the market: The emotions that matter in right-wing America. Durham, NC: Duke University Press. Kirn, W. (2000, September 25). Should you stay together for the kids? Time Canada, 156, 42–48. Kleinberg, SJ (1999). Women in the United States, 1830–1945. New Bruns- wick, NJ: Rutgers University Press. Kreider, RM, & Fields, JM (2001). Number, timing, and duration of mar- riages and divorces: Fall 1996. (Current Population Reports, Series P70-80). Washington, DC: US Census Bureau. Kurz, D. (1995). For richer, for poorer: Mothers confront divorce. New York: Routledge. Lacey, LJ (1992). Mandatory marriage ''for the sake of the children'': A feminist reply to Elizabeth Scott. Tulane Law Review, 66, 1435–1465. Lakoff, G. (2002). Moral politics: How liberals and conservatives think. Chi- cago: University of Chicago Press. Levine, S. (2002, January 22). DIVORCE gets some RESPECT: Psy- chologist finds families rebound. The Washington Post, p. C01. Magnuson, E. (1983, September 5). Child abuse: The ultimate betrayal. Time 142, 20–22. Marra, JM (Ed.). (1980–1999). Readers' guide to periodical literature: An author and subject index, 39–58. New York: HW Wilson. Masci, D. (2001). Evangelical Christians. CQ Researcher, 11 , 715–726. Mason, MA (1994). From father's property to children's rights: The history of child custody in the United States. New York: Columbia University Press. McCarthy, ED (1996). Knowledge as culture: The new sociology of knowledge. London: Routledge. Λονδίνο: Routledge. McCarthy, JD, Wolfson, M., Baker, DP, & Mosakowski, E. (1988). The Ο founding of social movement organizations: Local citizens' groups opposing drunken driving. In GR Carroll (Ed.), Ecological models of organizations (pp. 71–84). Cambridge, MA: Ballinger. Mills, CW (1959). The sociological imagination. New York: Oxford University Press. Πατήστε. National newspaper index. (1977–2002). Retrieved December 10, 2002, from InfoTrac/Gale Group database. Pew Research Center. (2002). (2002). Americans struggle with religion's role at home and abroad. Retrieved August 14, 2002, from http://people-press.org/reports Pollitt, K. (2000, September 25). Is divorce getting a bum rap? Time, 156 (13), 82. 82. Popenoe, D. (1996). Life without father: Compelling new evidence that father- hood and marriage are indispensable for the good of children and society. New York: Martin Kessler/Free Press. Popenoe, D., Elshtain, JB, & Blankenhorn, D. (1996). Promises to keep: De- cline and renewal of marriage in America. Lanham, MD: Rowman & Little- field. τομέα. Readers' guide to periodical literature: An author and subject index, Quarterly cumulative issue 102, 3, 6, 9. (2002, May, August, November). New York: Νέα Υόρκη: HW Wilson. Russo, M. (2001). The marriage hoax: Conservative moralists, alarmed by the divorce rate, want us to return to a golden age of marriage. Too bad it never existed. Salon.com Magazine. Retrieved August 12, 2002, from http:// www.salon.com/books/feature/2001/03/19/divorce/print.html Schneider, JW (1985). Social problems theory: The constructionist view. An- nual Review of Sociology, 11, 209–229. Schur, EM (1984). Labeling women deviant: Gender, stigma, and social con- trol. New York: McGraw-Hill. Seccombe, K. (1999). ''So you think I drive a Cadillac?'': Welfare recipients' perspectives on the system and its reform. Boston: Allyn and Bacon. Shammas, C. (1994). Re-assessing the married women's property acts. Journal of Women's History, 6, 9–30. Social sciences citation index. (1975 to present). Retrieved December 10, 2002, from ISI Web of Knowledge database. Spector, M., & Kitsuse, JI (1987). Constructing social problems. Hawthorne, NY: Aldine de Gruyter. Spitz, R. (1945). Hospitalism: An inquiry into the genesis of psychiatric con- ditions in early childhood. Psychoanalytic Studies of the Child, 1, 53–74. Stacey, J. (1996). In the name of the family: Rethinking family values in the postmodern age. Boston: Beacon Press. Straus, MA (1994). Beating the devil out of them: Corporal punishment in American families. San Francisco: Jossey-Bass. Toulmin, S. (1958). The uses of argument. Cambridge, England: Cambridge Uni- versity Press. βιοποικιλότητας Τύπου. Waite, LJ, & Gallagher, M. (2000). The case for marriage: Why married people are happier, healthier, and better off financially. New York: Doubleday. Walker, AJ (2000). Refracted knowledge: Viewing families through the prism of social science. Journal of Marriage and the Family, 62, 595–608. Wallerstein, J., Lewis, J., & Blakeslee, S. (2000). The unexpected legacy of divorce: A 25 year landmark study. New York: Hyperion. Wallerstein, JS, & Kelly, JB (1980). Surviving the breakup: How children and parents cope with divorce. New York: Basic Books. Wallerstein, JS, & Tanke, TJ (1996). To move or not to move: Psychological and legal considerations in the relocation of children following divorce. Fam- ily Law Quarterly, 30, 305–332. Warshak, RA (2000). Social science and children's best interests in relocation cases: Burgess revisited. Family Law Quarterly, 34, 83–113. Weitzman, LJ (1985). The divorce revolution: The unexpected social and eco- nomic consequences for women and children in America. New York: Free Press. Πατήστε. Welter, B. (1966). The cult of true womanhood: 1820–1860. American Quarterly, 18 (2, part 1), 151–174. Woolsey, TD (1869). Essay on divorce and divorce legislation, with special reference to the United States. New York: Scribner. Zelizer, VA (1985). Pricing the priceless child: The changing social value of children. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου