Η Βία δεν εχει φύλο
Αντώνη Δ. Μαγγανά, Καθηγητή Τομέα Εγκληματολογίας Παντείου
Πανεπιστημίου
Η σφαιρική άποψη για τα πράγματα ανέκαθεν ήταν δύσκολη, δεν ήταν «δημοφιλής»,
προβλημάτιζε, έφερνε τους ανθρώπους σε αμηχανάι ή σε δύσκολη θέση. Το να
μιλήσεις σε μια γυναίκα που κακοποιείται από το σύντροφό της για ανδρική
θυματοποίηση θα έχεις μια εχθρική ή τουλάχιστον «παγερά αδιάφορη» αντιμετώπιση.
Όμως εμείς οι εγκληματολόγοι οφείλουμε να ψάχνουμε για την αλήθεια σφαιρικά.
Δεν θα έχουμε τις επιδοκιμασίες των «ακραίων φεμινιστικών κινημάτων» αλλά η
επιστημονική μας δεοντολογία μας επιβάλλει να βλέπουμε και τις δύο όψεις του
νομίσματος. Αυτό δεν κάνουμε εξ’άλλου απέναντι σε ένα έγκλημα και έναν
εγκληματία όταν από τη μια (πρέπει να ) σκεφτόμαστε την προστασία και ασφάλεια
του κοινού και από την άλλη την προστασία των δικαιωμάτων του δράστη. Μέσα από
αυτό το πρίσμα θεώρησα σημαντικό να παρουσιάσω δυο ενδιαφέρουσες εργασίες-
συνεντεύξεις φοιτητριών μου που αφορούν τόσο τη γυναικεία θυματοποίηση (η
Εργασια της Κας Ιωάννας Δρόσου) όσο και την ανδρική θυματοποίηση ( Εργασία της
Κας Μαρίας Στοιχειού). Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι και οι δύο μορφες κακοποίησης
παρουσιάζουν κοινά σημεία τόσο ως προς τις μορφές εκδήλωσης, την επανάληψη
τους και κυρίως τις συνέπειες που επεκτείνονται, δυστυχώς, πολύ συχνά και σε αθώα
θύματα όπως τα παιδιά. Η βία δε έχει φύλο και ο κύκλος της βιας αναπαράγεται αφού
οι παράγοντες που «προδιαθέτουν» προς τη βία είτε γενετικοί είτε περιβαλλοντικοί
εξακολουθούν να υφίστανται.
Γ Υ Ν Α Ι Κ Ε Ι Α Θ Υ ΜΑ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η
Ιωάννα Δρόσου, Υπ. Διδ, Παντείου Πανεπιστημίου (φοιτήτρια Κοινωνιολογίας κατά
το χρόνο της συνέντευξης)
Όταν ο κ. Μαγγανάς μάς ανακοίνωσε το θέμα της εργασίας για το μάθημα της
Αντεγκληματικής Πολιτικής θεώρησα ότι θα είναι πολύ δύσκολο να βρω ένα άτομο
που έχει κακοποιηθεί και να το προσεγγίσω προκειμένου να του πάρω συνέντευξη.
Τελικά για άλλη μια φορά ήμουν αφελής…
Πριν ένα μήνα ήμουν στη Θ. και βρέθηκα με μια φίλη, που είχα πολύ καιρό να τη δω.
Η συγκεκριμένη κοπέλα, ας την ονομάσουμε Μ., είναι 22 χρονών και σπουδάζει στην
Ιατρική της Θ. Όταν ήταν 18 χρονών πήγε να σπουδάσει στο αντίστοιχο τμήμα σε μια
πόλη της Ι. και πριν 6 μήνες γύρισε στην Ελλάδα να συνεχίσει τις σπουδές της.
Ένα Σάββατο βράδυ πήγα σπίτι της και ξεκινήσαμε με το να λέμε τα νέα μας. Κάπως
έφτασε η συζήτηση σε εμένα και σε τι θέλω να ακολουθήσω μόλις πάρω πτυχίο. Τότε
της είπα ότι το όνειρό μου είναι να βρω δουλειά σε κάποιο ίδρυμα είτε αυτό είναι το
ΙΘΑΚΗ είτε το Χαμόγελο του Παιδιού είτε κάποια στέγη προστασίας
κακοποιημένων γυναικών. Όταν της ανέφερα το τελευταίο με ρώτησε γιατί θέλω να
ασχοληθώ με τις κακοποιημένες γυναίκες. Τότε ήταν που απόρησα γιατί αφού της
ανέφερα τόσα ιδρύματα με ρώτησε μόνο για τις κακοποιημένες γυναίκες και μάλιστα
με επιφυλακτικότητα και αμφιβολία, λες και δεν πρόκειται ποτέ να ευαισθητοποιηθεί
κανείς για αυτές. Αυτό της το βλέμμα απορίας και τρόμου ταυτόχρονα με .....
ΑΝΔΡΙΚΗ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ
Στοιχειού Μαρία
Μήπως τελικά το αδύναμο φύλο είναι πλέον ο άνδρας;
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΘΥΜΑΤΟΣ
Αντώνη Δ. Μαγγανά, Καθηγητή Τομέα Εγκληματολογίας Παντείου
Πανεπιστημίου
Η σφαιρική άποψη για τα πράγματα ανέκαθεν ήταν δύσκολη, δεν ήταν «δημοφιλής»,
προβλημάτιζε, έφερνε τους ανθρώπους σε αμηχανάι ή σε δύσκολη θέση. Το να
μιλήσεις σε μια γυναίκα που κακοποιείται από το σύντροφό της για ανδρική
θυματοποίηση θα έχεις μια εχθρική ή τουλάχιστον «παγερά αδιάφορη» αντιμετώπιση.
Όμως εμείς οι εγκληματολόγοι οφείλουμε να ψάχνουμε για την αλήθεια σφαιρικά.
Δεν θα έχουμε τις επιδοκιμασίες των «ακραίων φεμινιστικών κινημάτων» αλλά η
επιστημονική μας δεοντολογία μας επιβάλλει να βλέπουμε και τις δύο όψεις του
νομίσματος. Αυτό δεν κάνουμε εξ’άλλου απέναντι σε ένα έγκλημα και έναν
εγκληματία όταν από τη μια (πρέπει να ) σκεφτόμαστε την προστασία και ασφάλεια
του κοινού και από την άλλη την προστασία των δικαιωμάτων του δράστη. Μέσα από
αυτό το πρίσμα θεώρησα σημαντικό να παρουσιάσω δυο ενδιαφέρουσες εργασίες-
συνεντεύξεις φοιτητριών μου που αφορούν τόσο τη γυναικεία θυματοποίηση (η
Εργασια της Κας Ιωάννας Δρόσου) όσο και την ανδρική θυματοποίηση ( Εργασία της
Κας Μαρίας Στοιχειού). Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι και οι δύο μορφες κακοποίησης
παρουσιάζουν κοινά σημεία τόσο ως προς τις μορφές εκδήλωσης, την επανάληψη
τους και κυρίως τις συνέπειες που επεκτείνονται, δυστυχώς, πολύ συχνά και σε αθώα
θύματα όπως τα παιδιά. Η βία δε έχει φύλο και ο κύκλος της βιας αναπαράγεται αφού
οι παράγοντες που «προδιαθέτουν» προς τη βία είτε γενετικοί είτε περιβαλλοντικοί
εξακολουθούν να υφίστανται.
Γ Υ Ν Α Ι Κ Ε Ι Α Θ Υ ΜΑ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η
Ιωάννα Δρόσου, Υπ. Διδ, Παντείου Πανεπιστημίου (φοιτήτρια Κοινωνιολογίας κατά
το χρόνο της συνέντευξης)
Όταν ο κ. Μαγγανάς μάς ανακοίνωσε το θέμα της εργασίας για το μάθημα της
Αντεγκληματικής Πολιτικής θεώρησα ότι θα είναι πολύ δύσκολο να βρω ένα άτομο
που έχει κακοποιηθεί και να το προσεγγίσω προκειμένου να του πάρω συνέντευξη.
Τελικά για άλλη μια φορά ήμουν αφελής…
Πριν ένα μήνα ήμουν στη Θ. και βρέθηκα με μια φίλη, που είχα πολύ καιρό να τη δω.
Η συγκεκριμένη κοπέλα, ας την ονομάσουμε Μ., είναι 22 χρονών και σπουδάζει στην
Ιατρική της Θ. Όταν ήταν 18 χρονών πήγε να σπουδάσει στο αντίστοιχο τμήμα σε μια
πόλη της Ι. και πριν 6 μήνες γύρισε στην Ελλάδα να συνεχίσει τις σπουδές της.
Ένα Σάββατο βράδυ πήγα σπίτι της και ξεκινήσαμε με το να λέμε τα νέα μας. Κάπως
έφτασε η συζήτηση σε εμένα και σε τι θέλω να ακολουθήσω μόλις πάρω πτυχίο. Τότε
της είπα ότι το όνειρό μου είναι να βρω δουλειά σε κάποιο ίδρυμα είτε αυτό είναι το
ΙΘΑΚΗ είτε το Χαμόγελο του Παιδιού είτε κάποια στέγη προστασίας
κακοποιημένων γυναικών. Όταν της ανέφερα το τελευταίο με ρώτησε γιατί θέλω να
ασχοληθώ με τις κακοποιημένες γυναίκες. Τότε ήταν που απόρησα γιατί αφού της
ανέφερα τόσα ιδρύματα με ρώτησε μόνο για τις κακοποιημένες γυναίκες και μάλιστα
με επιφυλακτικότητα και αμφιβολία, λες και δεν πρόκειται ποτέ να ευαισθητοποιηθεί
κανείς για αυτές. Αυτό της το βλέμμα απορίας και τρόμου ταυτόχρονα με .....
ΑΝΔΡΙΚΗ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ
Στοιχειού Μαρία
Μήπως τελικά το αδύναμο φύλο είναι πλέον ο άνδρας;
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΘΥΜΑΤΟΣ